Bij 16… Lf6 was ik niet zo ontevreden over mijn stelling. Ik vond 16… b5 niet overtuigend, omdat wit na dxc6 veld d5 krijgt voor een stuk. Ik wilde daarom mijn pion nog even op b7 laten. Mijn paard op d7 staat mijn ontwikkeling in de weg, ik zag g4 aankomen en verzon Pd7-f8-g6-f4 als plan. Daarvoor moest e5 gedekt en f8 vrijgemaakt.

28 Txf6! was een sterke zet, die zag ik niet aankomen.

Maar de partij werd beslist door 35 … Lxe4? Als een paard dat omschakelt van stap naar draf en vervolgens galop, heb ik de gewoonte om te schakelen van normaal, naar rapid en vervolgens snelschaken. De onzalige zet ontglipte mijn vingers toen ik de klok zag verspringen van minuten naar seconden, een duiveltje siste “snelschaken, snel schaken!” en ik in een flits de ‘oplossing’ 35… Lxe4 36 Dxe4 Dxe4 37 Pxe4 Td4 zag, want met de dubbelaanval op twee paarden win ik een stuk terug. Helaas, de paarden dekken elkaar. Niks stuk terug.

En de strijd van 2 torens tegen toren plus 2 paarden was hopeloos. Het is me lang gelukt een fatale vork te vermijden, maar niet lang genoeg.

35… Dxa4 was trouwens ook prima geweest voor zwart (36 hxg6 Txb2+!)

Het is niet anders. Ik zal proberen mijn lot met waardigheid te dragen.