Kijk, als je dus om des keizers baard speelt,
zoals tegen VAS 2, wie bovenaan staat,
dan weet je dat hun opstelling een geitenkaas is.
Dan spelen zij vooruit en wij ook.
Da’s logisch.
Jean-Louis wint dan op 6 en Jurgen staat dan gewonnen bord 5.
Maar als je niet ken winnen, moet je zorgen dat je niet verliest.
Dus stond het een week geleden al 1-1 na twee partijen.

Jackie op bord 1 moet gewoon doen wat ie goed kan,
en dat is verdedigen en remise maken.
Schaken is simpel, maar niets is moeilijker dan simpel schaken.

Nirav op bord 2 volgde Timman-Ivkov uit 1974 en won geruisloos.
Nirav ziet iets pas als ie het doorheeft
en dat duurt dus soms een tijdje, in dit geval 42 jaar.

Dennis op bord 3 kreeg Elo 2327 tegen zich.
Tex de Wit had al een jaar geen ratingpartijen meer gespeeld.
Maar je ken ook goed spelen zonder een stuk te zetten.
Dennis speelt juist goed tegen sterkere spelers,
dus ieder nadeel heb zijn voordeel.
Het was heel lang heel spannend, zelfs met een kwal minder in het eindspel.
Dennis was nét te laat.
En er is maar één moment dat je op tijd kunt komen.
Ben je er niet, dan ben je óf te vroeg, óf te laat.

Tigran op 4 kon op zo veel manieren een stuk winnen,
dat het bijna verdacht was.
En iedere tegenstander weet:
Tigran kan niet van je winnen,
maar je kan wel van hem verliezen.

Stef op 7 hield lang, taai en heroïsch stand.
Maar zolang je aan zet bent kennen zij niet winnen.
Uiteindelijk verloor hij stuk na stuk
en zonder een stuk ken je ook niet winnen.

Lodewijk op 8 offerde zelf een stuk voor een dodelijke aanval.
Plotseling was de aanval over en het stuk nog niet terug.
Hij ontsnapte met nog nét remise.
De troost is: voordat je een fout maakt, maak je die fout niet.

Conclusie:
de punten moeten dáár op de i gezet worden, waar ze horen:
als iedereen zijn taak doet speel je op zijn minst gelijk.
Hun denken dus dat ze gelijkgespeeld hebben
maar wij hebben gewonnen.
Da’s logisch.