Dennis speelde vooruit, kwam op +8 (dat is ongeveer toren en een stuk voor), vervolgens werd dat een stelling met -33 (dan sta je ongeveer 11 stukken achter), en dat verzandde uiteindelijk in remise. Heroïek.
Lees het hele artikel… →

Kijk, als je dus om des keizers baard speelt,
zoals tegen VAS 2, wie bovenaan staat,
dan weet je dat hun opstelling een geitenkaas is.
Dan spelen zij vooruit en wij ook.
Da’s logisch.
Jean-Louis wint dan op 6 en Jurgen staat dan gewonnen bord 5.
Maar als je niet ken winnen, moet je zorgen dat je niet verliest.
Dus stond het een week geleden al 1-1 na twee partijen.

Jackie op bord 1 moet gewoon doen wat ie goed kan,
en dat is verdedigen en remise maken.
Schaken is simpel, maar niets is moeilijker dan simpel schaken.

Nirav op bord 2 volgde Timman-Ivkov uit 1974 en won geruisloos.
Nirav ziet iets pas als ie het doorheeft
en dat duurt dus soms een tijdje, in dit geval 42 jaar.

Dennis op bord 3 kreeg Elo 2327 tegen zich.
Tex de Wit had al een jaar geen ratingpartijen meer gespeeld.
Maar je ken ook goed spelen zonder een stuk te zetten.
Dennis speelt juist goed tegen sterkere spelers,
dus ieder nadeel heb zijn voordeel.
Het was heel lang heel spannend, zelfs met een kwal minder in het eindspel.
Dennis was nét te laat.
En er is maar één moment dat je op tijd kunt komen.
Ben je er niet, dan ben je óf te vroeg, óf te laat.

Tigran op 4 kon op zo veel manieren een stuk winnen,
dat het bijna verdacht was.
En iedere tegenstander weet:
Tigran kan niet van je winnen,
maar je kan wel van hem verliezen.

Stef op 7 hield lang, taai en heroïsch stand.
Maar zolang je aan zet bent kennen zij niet winnen.
Uiteindelijk verloor hij stuk na stuk
en zonder een stuk ken je ook niet winnen.

Lodewijk op 8 offerde zelf een stuk voor een dodelijke aanval.
Plotseling was de aanval over en het stuk nog niet terug.
Hij ontsnapte met nog nét remise.
De troost is: voordat je een fout maakt, maak je die fout niet.

Conclusie:
de punten moeten dáár op de i gezet worden, waar ze horen:
als iedereen zijn taak doet speel je op zijn minst gelijk.
Hun denken dus dat ze gelijkgespeeld hebben
maar wij hebben gewonnen.
Da’s logisch.

Het begon ermee dat we speelden in de Pastorie van de Vredeskerk, waar ons bij binnenkomst pontificaal bovenstaande aardigheden werden toegevoegd. Mijn god, wat waren ze aardig: bitterballen en loempiaatjes werden rondgedeeld, dubbelleden heetten ons ontroerd welkom. Hoe konden we in een dergelijk vriendelijke omgeving de mentaliteit van het kooigevecht vasthouden? Zouden wij te slap en te toegevend worden?

Het stond al 1-1 door een winst vooruit van Tigran op bord 3 en een smadelijk verlies van Jean-Louis op bord 4.
Op bord 1 trok Nirav zich niets van de aangeboden vriendelijkheden aan.

Het was 8.24 uur: wit was in staat het verslag te schrijven, en zwart bracht de rest van de avond bitterballen en loempia’s rond.
Maar de bijna hoofse voorkomendheid waarmee de zwartspeler opgaf deed even vermoeden dat dit alles onderdeel was van een diabolisch complot.. (edit: zie dezelfde partij vanuit de zwartspeler op de site van ENPS)

Jack op bord 2 speelde Frans en kreeg de variant 3.Pd2, c5 tegen zich, bekend uit de zwaar onderschatte match Karpov-Korchnoi, Moskou 1974. In een zeer gecompliceerde stand met alle stukken in het centrum blunderde wit opeens een stuk weg. Zo stonden we binnen het uur met 3-1 voor. Was dat wellicht opzet van ENPS..?

Op bord 5 bracht Dennis tegen het Konings-Indisch een pionoffer, dat zwart wijselijk niet aannam. Toen hij de pion op e3, die hij in de aanbieding had gedaan, naar e4 schoof, bleek het opeens een kurk te zijn, waar zwart vrolijk omheen ging spelen. “De stelling bevalt mij niet”, zei Dennis, terwijl hij in tijdnood kwam. Maar dan is de Breuker op zijn best: taai, koel en optimistisch. Zwart zakte langzaam maar zeker door zijn hoeven. Dat laatste leek een gebaar van generositeit, want de uitslag had zomaar andersom kunnen zijn..

Freek kwam op 6 in een soort Egelstelling terecht in het Siciliaans met c4 voor wit. Na 15 zetten stond hij echter een half uur achter in tijd. Op het moment dat we ons lichtelijk zorgen gingen maken, blunderde zijn tegenstander een pion, probeerde in tijdnood nog een slinks torenoffer, maar Freek bleef uiterst souverein en tikte de partij uit. Maar die blunder van Freeks opponent kwam wel heel precies op het goede moment, alsof het zo bedoeld was..

Kevin op bord 7 leek lange tijd met wit alles onder controle te hebben: stevig veld e4, ruimte-overwicht en een goede pionnenstructuur. In wederzijdse tijdnood drong zijn tegenstander met al diens zware stukken in Kevins koningsstelling binnen, en op dat moment gebeurde er iets onvoorstelbaars: zwart had 40 seconden en dacht en dacht en ging rustig door zijn vlag. De verliezer acteerde direct daarna zijn ontroostbaarheid met een volharding die bevreemding wekte..

Tenslotte Lodewijk op bord 8. In een vloek en een zucht was hij een kwaliteit en een pion kwijtgeraakt, maar zoals eerder al dit jaar, komt hij dan pas in zijn spel. Met zijn lopers had hij zeker compensatie en bood hij heroïsche tegenstand. Zijn tegenstander gebruikte ook veel tijd, maar uiteindelijk hield Lodewijk het helaas niet droog. Zijn tegenstander was ook in het incasseren van de winst buitengewoon galant.

We kregen de hele avond allerlei kadootjes: pionnetje hier, stukwinst daar, tijdsoverschrijding op weer een ander bord. Wat waren ze toch beleefd!

Ik vertrouw die gasten voor geen dubbeltje..!

Nou, we kunnen wel zeggen dat Caïssa 6 onder de indruk was: In het speellokaal van Amsterdam West hingen de volgende gedragsregels, die we werden geacht in deze zinderende match in acht te houden. Dat lukte maar ternauwernood.

Lees het hele artikel… →