De wedstrijd tegen SV Purmerend werd een spannende affaire. Lange tijd leek het min of meer gelijk op te gaan, waarbij de wedstrijd op een 5-5 of 5½-4½ uitslag leek af te koersen. En uiteindelijk werd het dus een nipte winst voor ons. De hele punten werden gescoord door Arno Bezemer (bord 1), Mariska de Mie (bord 5), Alje Hovenga (bord 7) en Robert Kikkert (bord 8). Halve punten werden behaald door Enrico Vroombout (bord 6), Dennis Brouwer (bord 9) en Michael Wunnink (bord 10).
Vooral de partij van Robert was er weer eentje voor zijn boek ‘My sixty memorable games in the Kings Indian Four Pawns Attack’. Winnen met die vierpionnenvariant is een soort hobby voor Robert. Jaar-in-jaar-uit krijgt hij steeds weer de kans om zijn geliefde variant te spelen. Hij moet er volgens mij een score mee hebben die dicht tegen de 100% aan ligt. Zo won hij eerder in dit seizoen met diezelfde variant ook al van IM Yochanan Afek. Op de andere overwinningen viel evenmin veel af te dingen. Het waren allemaal stuk-voor-stuk overtuigende partijen. Dat gold overigens ook voor de overwinningen van de Purmerenders.
Een Purmerender die niet won, maar toch heel erg gelukkig was, was Pieter Hopman. Hij behaalde met zijn remise tegen Dennis Brouwer zijn beslissende IM-resultaat. En die titel kan hij binnenkort tegemoet zien. Voor een IM-resultaat had hij een remise nodig tegen een speler met minimaal ELO 2157. Nou, dat kon geregeld worden, want de enige Caïssiaan met een rating die daaronder lag, was ikzelf (en, zoals later bleek, die van Alje). Jammer, want ik speel graag tegen Pieter. Na afloop van de wedstrijd speelden we als goedmakertje nog een snelschaakpartijtje (dat ik won).
Terug naar Caïssa. Het seizoen was dus een redelijk seizoen. Het team is op een vijfde plaats geëindigd met 10 matchpunten (uit 9 rondes). Het hoogtepunt was eigenlijk al in de eerste ronde, toen het team met 6-4 won van Timman en consorten: Wageningen 1. Mede dankzij die overwinning was het team al heel vroeg in het seizoen gevrijwaard van degradatie. En dus speelde het al heel snel nergens meer voor, want een titelstrijd bleef buiten bereik, aangezien Charlois Europoort veel en veel te sterk was voor deze klasse. Dieptepunten kende het team dit seizoen ook. Het ergste dieptepunt was de 6½-3½ nederlaag in de derde ronde tegen het uiteindelijk gedegradeerde Messemaker 1847. Maar ook de 5-5 in de zevende ronde tegen de andere degradant (AAS) én de 5½-4½ nederlaag in de achtste ronde tegen het team dat zich daardoor juist wist te handhaven (ASV) kwamen daarvoor in aanmerking.
Juan de Roda Husman scoorde in Caïssa 1 de meeste punten. Hij kwam tot 6 uit 9. Twee spelers behaalden 5½ punt: dat waren Arno Bezemer (uit 8 partijen) en ondergetekende. En met Robert Kikkert (5 uit 8) en Mariska de Mie (4½ uit 8) zijn dan alle vaste spelers met positieve scores genoemd.
Tot slot nog een antwoord op de vraag of wedstrijdleiders nou eigenlijk echt wel nodig zijn bij KNSB-wedstrijden. De slotwedstrijd werd in elk geval zónder wedstrijdleider voor Caïssa 1 en 2 gespeeld. Is dat erg? Nou nee, helemaal niet. Sterker nog, het scheelt één of twee consumptiebonnen. Want, wat doen die ‘wedstrijdleidende’ mensen nu eigenlijk helemaal? Uitslagen doorgeven aan de KNSB? Nee, dat is een taak van de teamleider. (Zou dat bij voetbal ook zo zijn en zit de aanvoerder van Ajax elke zondagavond de uitslag door te geven aan de KNVB?) Individuele uitslagen doorgeven, dan? Nee, want weliswaar neemt de wedstrijdleider een ondertekend wedstrijdformuliertje mee naar huis, maar de teamleider van het ontvangende team moet de individuele uitslagen invullen op de KNSB website (wat overigens bijna nooit vlekkeloos gaat, maar dit terzijde). Correct ingrijpen bij een dispuut tussen twee spelers dan? Nou, ingrijpen meestal wel, maar (uit eigen ervaring) correct vrijwel nooit. Misschien is het schaakspelletje daarvoor wel te moeilijk. Afijn, voor meer literatuur over het fenomeen wedstrijdleider verwijs naar de artikelen van IGM Nigel Short, die hier diverse stukken over geschreven heeft (onder andere een amusant artikel met de weinig vleiende titel ‘Sedated Sloths’ in New In Chess 2017).
Afijn, volgend jaar weer een nieuw seizoen. Misschien met nieuwe spelers, want zoals elk jaar zal er in de komende maanden op slinkse wijze gewerkt gaan worden aan gunstige of minder gunstige transfers. De geruchtenmolen mag op gang komen!
