Willem Grünbauer was zo vriendelijk om dit bericht op te sturen.

De transcriptie:

“Beste Caïssa-vrinden,

ik wil nog eens even het woord tot jullie richten, misschien -dat weet je maar nooit- voor het laatst. Maar ja, wat wil je anders, gelet op mijn leeftijd van 105 jaar. Ik volg het Caïssa-nieuws nog met zeer grote aandacht. Helaas is het mij volstrekt onmogelijk om nog een keer naar de club te komen. Ik kan niet meer. Ik ben voor een belangrijk deel volstrekt verlamd. Ik kan niet eens meer de pen opnemen om te schrijven. Dit wordt dus opgenomen als een toespraakje en dat wordt dan uitgewerkt door Grünbauer, en daar ben ik hem erg dankbaar voor. Een zeer trouwe vriend. Zoals ik zei, ik volg de gebeurtenissen van Caïssa en van het wereldschaken met grote interesse. Ik hoop -als het mogelijk is- in januari nog in Wijk aan Zee een uurtje aanwezig te zijn alleen om -zoals altijd- het meestertoernooi, het grote meestertoernooi, met een slottoespraak te sluiten. En ik stel me daar toch wel weer iets van voor. Vooral omdat ik ook onder de grootmeesters zovelen heb die ik ken, én die mij kennen. En die altijd toch weer blij zijn als ze merken dat die ouwe sok nog in leven is.

Nou, ik wens jullie het allerbeste. Ik ben blij dat Caïssa mij niet vergeet, want ik vergeet Caïssa nóóit! Bye bye.”