Daniël rost onze leeuwen hun kuil uit (nu inclusief partijen)

Het viel niet zo op in de algehele feestvreugde van de Jubileumviering van Caïssa op 21 mei, maar zonder er veel erg in te hebben zijn degenen die er vroeg genoeg bij waren getuige geweest van een geweldige prestatie van Daniël Stellwagen. Hij kwam binnen, gaf te kennen dat hij nauwelijks een idee had wat hem te wachten stond, ging zitten, deed zijn ogen dicht en een uurtje later stond hij weer op. Alle vier de tegenstanders verbrijzeld, uitgerookt en weggevaagd, alsof het pluisjes waren. Zelf was ik op dat moment in mijn gewone aanschuifsimultaan nauwelijks de openingsfase voorbij en het zou nog drie uur duren voordat ook ik me, maar dan zwaar gehavend, uitgeput en met een wirwar van fouten en blunders op mijn netvlies, in de bar kon melden.

In de jaren negentig trok het jaarlijkse simultaanevenement Schaken op het Spui altijd een wereldtopper aan voor deze in de schaakwereld vrij ongewone krachtproef. Karpov, Timman, Anand, Nikolic, om er maar een paar te noemen, ik heb ze allemaal zien worstelen met hun kwartet tegenstanders. Meestal waren dat ook niet meer dan ‘gewone’ clubschakers, maar wat maakten ze het hun gerenommeerde tegenstander lastig. Zwoegen, afbreken, arbitreren. En altijd liepen ze de nodige schade op, niemand haalde 4 uit 4. En hier komt de jonge Daniël, denkt iets van ‘leuk, ga ik proberen’ en zwiept iedereen achteloos weg.

Ik wist dat hij een bijzondere jongen is, maar dit was echt groots, en misschien nog wel het meest vanwege het grote gemak waarmee hij het deed. Bravo Daniël! En hoera voor Caïssa, dat zich met de organisatie van deze historische prestatie een plaatsje in de geschiedenisboeken of toch op zijn minst in de mondelinge Amsterdamse legendevorming verworven heeft.

De partijen met commentaar van Rik Salomons:

Stellwagen, Daniel (0) - Hovenga, Alje (0), 2011.05.21