Toen ik Roel de afgelopen weken bij verschillende schaakactiviteiten met enkele exemplaren van het boek zag zitten, schoten allerlei vragen door mijn hoofd. Waarom doet hij dat? Waarom zoveel jaar na de Tweede Wereldoorlog, in onze tijd van vreedzame en constructieve samenwerking met Duitsland in de EU nog zo intens bezig zijn met dat gruwelijke verleden? Herdenken, dat snap ik, maar dit boek schrijven?

Ik heb het Roel niet gevraagd, uit respect voor de vele honderden studie- en schrijfuren die ongetwijfeld in zo’n project gaan zitten. Hij zal er zijn redenen voor hebben, dacht ik.

Onlangs presenteerde Roel de biografie in het Verzetsmuseum, waarvan JudyQ deze film maakte:

In zijn voordracht en in een radio-interview  vertelt Roel waarom juist hij als provo dit boek wilde schrijven: provo’s houden van vrijheid en voelen daarvoor een individuele verantwoordelijkheid. We moeten de bedreigers van onze vrijheid begrijpen, om ook in onze tijd autoritaire machthebbers te kunnen bestrijden.

Dat is geen geringe reden om een boek te schrijven.

Op de website van Roel van Duijn staan recensies van het boek, foto’s van de boekpresentatie en interviews met Roel.