Tja, daar heb ik even over na moeten denken. Nadenken zoals een schaker behoort te doen over een cruciale zet in het middenspel, doorgaans de zet die ik nogal eens een zet te laat zie, maar dat even daargelaten. Dit keer zocht ik naar een middel om aan de behoefte van mijn verslaving te voldoen; reeds had ik eetbare stukken, stukken van witte- en melkchocolade en droomde inmiddels van een eetbaar bord: opeens, als bij toverslag, vond ik de oplossing.
En wat een eenvoud!
Plak twee halve chocoladedames met suikerlijm aan malkander tot een volwaardig stuk, ga daar mee door met een koning, twee lopers, torens en een links en rechtskijkend paard, alsook de pionnen totdat alle stukken gereed zijn en een compleet spel is ontstaan. Onderwijl bakke men enkele cakes, gewone- zowel chocoladecake en snijdt ze, na het gereedkomen, in schaakveldgrote vakjes, 32 van elk en voeg ze schaaksgewijze saam zodat een heus, eetbaar, bord ontstaat en plant daarop de zojuist samengesmolten stukken.
Een chesspiece of cake!
Voedingswaarde bij benadering:
Wit vakje: 200 K.cal,
bruin vakje 210 K.cal
Wit vakje met pion 220 K.cal
Bruin vakje met pion 231 K.cal.
wit vakje met stuk: 240 K.cal.
Bruin vakje met stuk: 250 K.cal.
Willem, Willem Grünbauer.
Nom nom nom!
Hahaha!! En dan nu: een schaakklok van marsepein!
Willem, ik heb nu de ultieme tip voor je… maak een kunstobject, titel: “De Verslaving”. Twee levensgrote spelers, bijvoorbeeld van juten zakken, ik bedoel dus twee poppen, in schaakhouding, gammel tafeltje (à la Gambiet), schaakbord van cake, stukken van chocola, klok van marsepein, en zo verder.
Laat je wat de poppen betreft inspireren door bijvoorbeeld Kantor Tadeusz, zie
https://www.pinterest.com/pin/51580358204570430/
En als dit goed gegaan is, wacht jou het ultieme slotakkoord! Namelijk: bouw op die manier Gambiet na… of een hoekje, uit het legendarische café. Een ode aan iets moois wat verdwenen is. Voor inspiratie zie The Beanery, in het Stedelijk.
http://www.stedelijk.nl/kunstwerk/1019-the-beanery