Vanmiddag hoorde ik het bericht dat Tabe Bas is overleden. Niet iedereen op de club kent Tabe, hij is immers nooit Caïssa-lid, geweest, maar toch verdient hij het om op deze plaats te worden herdacht. Hij was een bekende in de schaakscene en naar mijn inschatting één van de weinigen in het wereldje die op ieders sympathie kon rekenen. Hij is ook kort betrokken geweest bij onze club. Vandaar dit in memoriam.
Een jaar of vijf geleden runden Tom Spits en ik samen de jeugdafdeling toen een jeugdspeler vertelde dat hij een oom had die misschien zou willen helpen. Hij zou zelfs schaakmeester zijn. We waren enigszins sceptisch, maar bij de toen onderbemande jeugd konden we goed iemand gebruiken. Hij kon sowieso eens langskomen. Na die eerste keer waren we meteen verkocht. Wat kon de man goed met kinderen omgaan. Je kon aan alles zien dat hij dol was op kinderen en de liefde was wederzijds. Maar het was natuurlijk ook zijn passie voor het schaakspel dat hem een adembenemende verteller maakte.
Tijdens een van zijn eerste optredens (dat waren het) demonstreerde hij een stelling met het volgende verhaal; “Tijdens een oorlog zaten een maarschalk en een koning in een legertent te schaken. Op een gegeven moment kondigde de maarschalk mat in twee af.” Hier liet Tabe een stelling zien en liet de kinderen het mat vinden. “Plotseling werd het legerkamp echter overvallen en tijdens de schermutselingen vloog er een kogel dwars door de tent en schoot pardoes een stuk van het bord. De koning was hiermee tevreden, totdat de maarschalk aankondigde in de stelling, zonder dat stuk, mat in drie te kunnen geven…” En zo ging het verhaal door en de jonge schakertjes luisterden ademloos naar Tabe.
Tom en ik waren erg gelukkig met zijn aanwezigheid, maar behalve uitermate vriendelijk, was Tabe ook zeer bescheiden. Hij voelde zich oud worden en had –ten onrechte- het gevoel in de weg te lopen. Hij bouwde zijn aanwezigheid af. Zo kwam hij na een tijd nog maar eens in de twee weken en op een gegeven moment hield hij er helemaal mee op. Hij voelde zich te oud.
Later kwam ik Tabe nog weleens tegen op een borrel of een feestje van een gezamenlijke kennis. Bij de borrel van het Euwecentrum was hij vaak mijn favoriete gesprekspartner. Altijd joviaal, altijd vol anekdotes en altijd geïnteresseerd in mijn meest recente gezinsuitbreiding. Ik complimenteerde hem dan met zijn geheugen en vitaliteit. Hij wimpelde dat af hij werd oud zo zei hij. Ik haalde dan mijn schouders op: het standaardrepertoire van een oude man, wat mij betreft was er weinig van te merken. Tot ik het bericht kreeg waar ik mijn schouders niet bij kon ophalen.
Ik ben blij dat ik, hoe oppervlakkig ook, zo’n bijzondere, aimabele man heb mogen kennen.
Ook namens het bestuur van schaakvereniging Caïssa wens ik zijn familie en vrienden heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Matthijs de Feber
De plechtigheid is zondag 8 februari 14:30 uur in De Duif, Prinsengracht 756.