En zo leek het ook te gaan. Rond 23.00 uur stonden Jean-Louis (bord 3) en Jan (bord 4) gewonnen. Jack (bord 1) had een pion meer, maar nog wel een lastige stelling. En Dennis (bord 2) had een ontzettend gelijke stelling, maar wel minder tijd.

Dennis besloot remise aan te bieden, want dan hadden we toch minstens 2½ punt binnen. Zijn tegenstander ging vervolgens 25 minuten lang wachten en rondkijken bij de andere borden of hij het kon aannemen of niet. Nadat -zoals verwacht- Jean-Louis en Jan hadden gewonnen, en Jack nog een pion had verorberd (al was de stelling nog steeds niet eenvoudig te winnen) werd tot mijn verbazing het remise-aanbod aangenomen. Het leek erop dat het weer ging zoals altijd: Dennis was de enige speler van het team die niet won.

We waren dus door en Jacks partij deed er niet meer toe. En dat was maar goed ook, want hij trapte in een truc (die hij eerder wel had gezien) en verloor daarmee een stuk en de partij. Dat heb ik niet vaak (lees: nooit) meegemaakt bij Jack. Wat zou er gebeurd zijn als mijn tegenstander het remise-aanbod niet had aangenomen? Immers, bij 2-2 valt het laatste bord af, en dan zouden we eruit liggen…

Met extra dank aan Jan van Banning, die om 19.55 uur werd gevraagd om in te vallen voor een op het laatst ziek geworden Robert Jan, en dat gewoon deed en won!