Caissa 1 en 4 hebben zaterdag met ruime cijfers gewonnen bij Zukerkort Amstelveen. Het vlaggenschip won met 6,5-3,5, mijn eigen team trok met 5,5-2,5 aan het langste eind (hè bah, wat een vreselijk sportcliché!). Aangezien ik al na twintig klaar was tegen Waldemar Moes van Zukertort 3, had ik natuurlijk als goed verslaggever een gedetailleerd bericht kunnen maken van de nog resterende partijen van beide teams. Ik gaf echter de voorkeur aan een goed gesprek met mijn sympathieke tegenstander, voorzien van enkele glazen rode wijn, in de hoop de individuele uitslagen later wel van de KNSB-website te kunnen plukken. (Helaas, het is nu maandagochtend en ze staan er nog steeds niet op!). Hoe dan ook, langzaam kwamen de spelers binnendruppelen in de gezellige bar. Hans Ree won van Florian Jacobs, terwijl in mijn team Bert Westra en Aldo van de Woestijne - bij hem moet ik altijd denken aan de Vlaamse schrijver Karel Vandewoestijne - eveneens het punt hadden gedeeld. Eenmaal bovengekomen in de speelzaal zag ik dat het goed was; beide teams zouden gaan winnen met ruime cijfers. Kopman Paul van der Sterren had een vreselijk ingewikkeld toreneindspel met een pion meer, waarvan ik geen flauw idee had hoe je dat in godsnaam moet winnen. Voor mij persoonlijk was het een bijzondere middag. Zelf heb ik van 2004 tot 2008 bij Zukertort gespeeld en ik woon in het fraaie Bovenkerk, onderdeel van Amstelveen. Dichter bij komen de KNSB-partijen niet dit seizoen. Tot mijn onuitsprekelijke vreugde constateerde ik dat er de afgelopen jaren vrijwel niets is veranderd bij Zukertort. De speelzaal is een oase van rust met mooie stukken en borden, pinnen kan nog altijd niet (de ING-automaat zit immers om de hoek) en de tosti's zijn ook anno 2016 van bovengemiddelde horecakwaliteit!