In ieder geval werd onze externe wedstrijdleider er nerveus van. Een hoop onbekende factoren, of elk team een uur voor de wedstrijd toch maar minstens twee spelers beschikbaar kon hebben om het benodigde sleep, opzet en instelwerk op tijd klaar te kunnen hebben. Dat mailtje nam ik maar ter kennisgeving aan, de ervaringen leert dat dergelijke zaken altijd op haar pootjes terecht komen. Dat bleek ook wel. Slechts 5 minuten na het officiële begintijdstip konden de verschillende teams hun plekken opzoeken en kon de wedstrijd zijn aanvang nemen.

Wij speelden deze wedstrijd tegen Zukertort Amstelveen 2. Op eerste gezicht op papier een ongeveer gelijkwaardige tegenstander als ons eigen team qua rating. Maar hun gemiddelde wordt erg geflatteerd door hun eerste bordspeler (Matthew Tan, 2430). En tegen een homogeen team als het onze ligt de favorietenrol toch licht bij ons. Toen na het voorlezen van de opstellingen bleek dat hun eerste èn tweede bordspeler mistten hoefde ik me al helemaal geen zorgen meer te maken.

Eigenlijk is de wedstrijd daarmee ook wel verteld. Na een kleine anderhalf uur spelen stonden we op twee borden al zo goed als gewonnen. Abe had stelling die de uitspraak pion plus compensatie rechtvaardigde. En hoewel Juan materieel gelijk stond, werkten zijn overgebleven drie stukken (twee torens en een paard) eendrachtig samen tegen de vijandelijke koning. Het her- en der geplaatste materiaal van de tegenstander vormde hiervoor geen partij.

Dat was alvast 2-0, en er zat meer in het vat. Alje en Anno beschikten over veelbelovende stellingen. Paul speelde voor 2 resultaten. En mijn eigen partij leek rustig naar remise te kabbelen.

Minder duidelijk was het bij de overige partijen. Enrico mocht het op bord één opnemen tegen Zukertort-coryfee Theurlings. Ook hij speelde voor 2 resultaten, maar in tegenstelling tot Paul aan de ontvangende kant. En bij Harmen was het buigen of barsten. Zijn stukken werden dreigend richting de koning gedirigeerd, maar zijn damevleugel kon wel eens het kind van de rekening worden.

Inderdaad was rond de tijdscontrole zo ongeveer alles min of meer naar verwachting beslecht. Waar Alje zijn stelling inderdaad in winst wist om te zetten, lukte het Anno helaas alleen in de analyse om dit resultaat te kopiëren. Mijn partij had ook het verwachte einde gekregen; alleen de manier waarop had ik niet zien aankomen. Met een torenoffer wist mijn tegenstander de beschutting van mijn koning te verwijderen. Gelukkig was het vervolg niet meer dan eeuwig schaak.

Mooi was de overwinning van Paul die eens te meer aantoonde dat ongelijke lopers een ongelijke stelling betekent. En bij een stand van 5-2 was het alleen voor de boeken belangrijk wat de uitslag van Enrico zou gaan worden. Jammer genoeg bleek een middagje in de touwen hangen uiteindelijk onvoldoende voor een half punt.

Tot slot de partij van Juan. Veel plezier!