Uitwedstrijden tegen Almere (7 in dit geval) zijn altijd weer spannend: komt iedereen en zo ja, is hij of zij op tijd, en lastig: Almere staat bekend om het fanatisme van zijn schakers. Het scheelde daarom dat we met twee auto’s op tijd en voltallig in Almere arriveerden. Ook met het fanatisme van de tegenstander viel het deze keer mee: rust, concentratie, degelijk spel en een tactische opstelling bleken in elk geval een goed werkend tegenmiddel. Jaap (Tanja) had op bord zeven zijn tegenstander vanaf het begin in de tang en is geen moment in gevaar geweest. Hij was het eerste klaar. Daarna moesten helaas Jeanne en Tjerk hun punten op de borden vier en vijf inleveren. De stand werd weer gelijk toen op bord twee Wim met nog 48 seconden op zijn klok zijn tegenstander, die nog 48 minuten had, mat wist te zetten. Toen mocht de captain iets minder sensationeel op bord acht de witte koning op h8 mat zetten (de tegenstander kwam één zet te kort om pat te gaan.) Vervolgens waren de uitgespeelden getuigen van drie heerlijke eindspelen, alle drie op overtuigende wijze gewonnen op bord een door een soevereine Marnix, op bord drie door de sterk spelende Jaap (van Velzen) en tot slot op bord zes door de ook al oppermachtige invaller Matthijs, die voor zijn overwinning voldoende had aan één van de drie op promoveren staande zwarte pionnen.

Uitslag: Almere 7 – Caissa 14:                    2 – 6

Simon Vreeburg – Marnix Godding:               0 – 1

Dick Brugman – Wim Wijnveen:                   0 – 1

Paul Hogervorst – Jaap van Velzen:               0 – 1

Sjaak Dorval – Jeanne Potters:                       1 – 0

Ruurd Admiraal – Tjerk Hoek:                      1 – 0

Alfons Wongsdrono – Matthijs Jansen:          0 – 1

Walter Dannis – Jaap Tanja:                          0 – 1

Kok van Drunen – Karol Lesman:                 0 – 1