Het ruim 125 elopunten hoger gerate Tal verspeelde het matchpunt – en naar alle waarschijnlijkheid daarmee het kampioenschap – opmerkelijk genoeg vooral aan de eerste drie borden, waar de onzen liefst 2,5 punt mochten incasseren. Dit terwijl het idee van de teamleider was om met een enigszins aangepaste opstelling de wedstrijd aan de lage borden te gaan winnen.
Analoog aan een vorige rapportage van mijn gewaardeerde collega Tigran S. zal ik chronologisch verslag doen van de spannende gebeurtenissen en ter vermaak bovendien nog een partijtje invoegen.

De wedstrijd in het onherbergzame en dichtbij de nulmeridiaan gelegen speellokaal van Tal begon moeizaam. Met zwart op bord 4 kwam de anders zo degelijke Erik er in een Koningsindiër niet aan te pas. Zijn tegenstander pakte de zwarte breekpion op a5 en hield niet alleen dit kleinood maar ook alle velden in het centrum onder controle, zodat Erik als eerste de strijd moest staken.
Cas op 2 kreeg een Maroczy-opzet tegen zijn Siciliaan voorgeschoteld, in een versie waarbij hij tot zijn tevredenheid de zwartveldige lopers kon ruilen. Er bleef lange tijd niets aan de hand en Cas verzilverde op een gegeven moment een remise-aanbod.
Rob op 5 speelde met wit een opwindende open Siciliaan waarin hij de dame gaf voor drie stukken. Het lukte hem echter niet de belangrijkste velden onder controle te krijgen. Zijn stelling werd uit elkaar gespeeld, de zwarte dame maakte pion buit na pion en Rob moest na lang tegenstribbelen tenslotte capituleren.
De achterstand werd gedeeltelijk goedgemaakt door Sander op 3 met wit. In een Franse afruilvariant kreeg hij een scherpe stelling op het bord met tegenovergesteld gerokeerde koningen. Zwart speelde onder opoffering van materiaal fel op aanval, maar Sander hield het hoofd koel en zijn koning staande en incasseerde tenslotte met een toren meer het punt.
Freek op 6 had met zwart in een Gesloten Siciliaan weinig te klagen. Hetzelfde gold voor Theodoor op 7 met wit in een Grünfeld-Indiër. Tegen de tijdnoodfase kregen de partijen evenwel een ander karakter, hoewel de onzen allebei een kwaliteit buitmaakten. Freek won een gedegen en regelmatige partij; Theodoor kwam door een onachtzaamheid glad verloren te staan maar wist op een of andere wijze het vege lijf alsnog te redden in een puntendeling.
Met een bordpunt achterstand werden aldus de laatste twee partijen uitgevluggerd. Kristýna was op 8 met zwart in een Nimzo-Indiër van meet af aan onder druk gezet. Zij wist de koningsaanval van haar tegenstander echter te overleven door pardoes haar dame (female power!) tussen de aanvallende vijandelijke stukken te plaatsen. De witspeler slaagde er daardoor niet in de beslissende klap uit te delen. Zelf speelde ik uit tactische overwegingen aan bord 1, met optimaal resultaat. Al gebeurden er, nadat ik eerder in de partij mijn tegenstander geheel had weggespeeld, in de uitvluggerfase nog de malste dingen, het deerde niet want het beslissende punt werd toch gescoord. Dat Kristýna daarna alsnog het paardeindspel waarin ze was terechtgekomen niet wist te houden en in de laatste speelseconden door haar tegenstander werd matgezet, deed daarom niet meer terzake: 4-4 en Tal gaat niet langer aan de leiding in de Promotieklasse, terwijl ze na zes speelronden nog een straatlengte op iedereen voorlagen. Het verdriet bij de tegenstander was begrijpelijkerwijs groot, maar de teleurstelling werd sportief gedragen.
De vreugdevolle taak is nu aan het Zesde om maandag 11 april a.s. in de uitwedstrijd tegen het wispelturige en gevaarlijke Laurierboom-Gambiet de kampioenschapspunten te scoren. Het Zevende heeft er het volste vertrouwen in dat zij daarin probleemloos zullen slagen!

De uitslagen van gisteren:

(wordt nog aangevuld)