PAT EN PATREMISE
Caissa 4 verzuimt de volle winst te behalen
door

Vorig jaar degradeerde Caissa 4 onder mijn teamleiderschap. Dat was me al eens eerder overkomen bij Caissa 5. Ik besloot het me persoonlijk aan te trekken en gooide de handdoek in de ring. (U mag dat natuurlijk ook uitleggen als een handige manier om een jaartje over te slaan.) Rob Bodicker werd de nieuwe teamcaptain en al de eerste wedstrijd werd gewonnen. Ook de tweede wedstrijd was bijna in de pocket tot er zich een klein drama voltrek aan bord 7. De stand was inmiddels 3 1/2- 2 1/2 voor ons. Aad Roemersma remiseerde snel. De analyse van de partij duurde langer dan de partij zelf. Roel van Duijn won, ook heel snel. En binnen niet al te lange tijd maakten Olaf Ephraim en de succesvolle nieuwe captain, Rob Bodicker remise. Kasper Bleeker scoorde zijn tweede punt. Helaas moest David Laan de vlag strijken. Resteerden nog de partijen van Evgeni en van Avni Sula. Evgeni ging waarschijnlijk verliezen, maar elke zet die Avni deed bracht de overwinning dichterbij. Waar de kortsluiting plaats vond is me niet duidelijk, maar in plaats van zijn geduldige werk om te zetten in een punt, gaf hij met één zet de winst weg. De tegenstander werd pat gezet. Daarmee kwamen we niet verder dan 4-4. Mijn gedachten zijn lang bij Avni geweest gisteravond.  Ondanks deze pech staan we nog gedeeld eerste. De nieuwe teamcaptain is goed bezig.

 

 

C4 heeft de eerste punten binnen
door Olaf Ephraim
door

C4 moest tegen Almere 2. Op papier de zwakste tegenstander, maar zo’n wedstrijd moet je natuurlijk wel eerst even ook daadwerkelijk winnen. En dat was nog moeilijk genoeg eerlijk gezegd.

Laten we gewoon de borden afgaan. De tegenstander van Aad deed op bord 1 een ongebruikelijke zet in het Schots die mij niet in de standaardwerken over deze oude eerbiedwaardige opening leek te staan. Onze kopman weerlegde met wit in een handomdraai de originele opzet. Eigenlijk deden wij op de andere borden nog de melk in ons eerste kopje koffie toen op bord 1 de stukken al weer in de beginstelling stonden met de witte koning fier voor zijn eigen pionnen als bewijs van de winst. “Ik neem de bus,” zei Aad en dat was heel begrijpelijk.

Op bord 2 begon het bij mij zo: 1) d4 Pf6    2) c4 c5    3) Pf3 cxd4    4) Pxd4 Pc6   5) g3 Db6?! Een wat dubieuze provocatie mijnerzijds vond ik zelf. Ik hoopte op  6) e3 wat natuurlijk een slechte zet is omdat op termijn veld f3 zwak wordt. Na thuiskomst bleek:

  1. 5)…Db6 al gespeeld te zijn- door J.H. Timman
  2. 6) e3 ook- door V. Kortsjnoi
  3. En wel tegen J.H. Timman.

Beschaamd herzag ik mijn oordeel over de opening. Enfin, ik won in het middenspel een pion , later nog een en het eindspel. Het was wel zaak het eindspel K+ L+P tegen K te vermijden want ik zag het beeld al voor me dat ik dat onder homerisch gelach van de tegenstander en geïrriteerd gezucht van mijn teamgenoten niet ging winnen.

Rob speelde tegen mijn oude HSG club- en teamgenoot Jacques Huijzer, vroeger een geduchte houwdegen maar met het klimmen der jaren wat rustiger en meer positioneel spelend. Rob speelde zijn gedegen spel in een Tarrasch-achtige opening en kon een gezonde pion winnen met een tactisch grapje. Toen hij dat even miste werd de vrede snel getekend.

Roel had met zwart een pionnetje buitgemaakt maar het materiaal was nogal uitgedund zodat remise misschien de meest logische uitslag was. Echter, de goden sloegen onze man met schaakblindheid en hij gaf een toren weg.

Evgeny was in een Draak terechtgekomen met een explosieve stelling. Tegengestelde rochades in de Draak leiden zelden tot voorzicht gemanoeuvreer en dat was ook dit keer niet het geval. Maar de aanval van zwart op de damevleugel leek sneller te komen dan die van Evgeny op de koningsvleugel en deze partij ging verloren.

Ook Kees moest in een Koningsindische structuur met minuspion voor aanval de vlag strijken. Zijn tegenstander consolideerde en had naast veld e4 ook de controle over een pluspion.

Wild was de Londense partij van Avni: er stonden veel stukken op het bord die elkaar allemaal schenen te bedreigen. Ik heb lang niet alles gezien maar Avni trok aan het langste eind.

En dan bord 8, onze spes patriae Kasper. Hij had in het middenspel een stuk verloren en zou dus verliezen. Of toch niet? Hij kromde zijn rug, bracht wat tactiek in de stelling en won zijn stuk terug. Toen ontstond een stand met 2T + P + pionnen tegen voor Kasper D + L + pionnen. Leek me wat beter voor wit maar onduidelijk was het wel.

Maar de goden (M/V) zijn ladies and gentlemen. Want ook Almere 2 kreeg zijn deel van de schaakblindheid die op deze middag eerlijk werd verdeeld doordat de tegenstander van Kasper een toren weggaf.
Kortom: een hard bevochte zege.

 

Almere 2 – Caissa 4

Kortendijk , A.J. (Albert)          1893     Roemersma , A.W. (Aad) 2044             0 – 1

Groot , P. (Pim)                                    1887     Ephraim , O. (Olaf)       1996                 0 – 1

Huijzer , J.E.M. (Jacques)        1886     Bodicker , R. (Rob)      1991                ½ – ½

Overweg , D.W. (Danny)          1885     Duijn van, R. (Roel)     1984                1 – 0

Hazenberg , F.C. (Frans)          1880     Shklovskiy , E. (Evgeny) 1964              1 – 0

Heijlman , M. (Martin)             1847     Sterrenburg , K. (Kees) 1960                1 – 0

Vlak , K. (Kees)                       1772     Sula , A. (Avni)                        1913                 0 – 1

Berg van den, J. (Jeroen)          1592     Bleeker , K. (Kasper)    1866                0 – 1

Gemiddelde Rating:      1830     Gemiddelde Rating:      1965                            3½-4½

Caissa 4 tobt zich vooruit
Overwinning op Waagtoren 2. Maar toch.
door
Dat Caissa 4 moest winnen was evident. Maar dat gold ook voor de tegenstander, Waagtoren 2. Het werd een enerverende middag in de Meevaart.

We hebben inmiddels een zekere routine opgebouwd met het inrichten van de zalen in  De Meevaart. Om 12.40 waren we al klaar met opbouwen. Veel te vroeg  voor mij, de nerveuze schaker. Tegelijkertijd kun je dan wel rustig je opstelling aan de wedstrijdleider overleggen, je eigen plekje innemen en de verwarming uitzetten. Wij moesten deze wedstrijd winnen- sowieso moet je altijd elke wedstrijd winnen vind ik -omdat we het niet al te best doen dit jaar.  Pas om kwart óver een waren alle borden bezet.  Twee uur later stond het al 2,5-0,5 voor de onzen. Rob won aan bord 1. Aad aan bord 2. En Bert speelde remise aan bord 3. Een geweldig begin.  Zelf wachtte ik op  de genadeklap van mijn tegenstander, maar aan de rest van de borden stonden we prima, 5-3 minimaal leek me. Tot mijn tegenstander een Donneriaanse blunder maakte en het direct kon opgeven.  Toen ook Olaf zijn partij won, leek een monsterzege binnen handbereik. Helaas raakte Roel een beetje van slag door tijdnood die geen tijdnood was. Hij besloot in gewonnen stelling het zekere voor het onzekere te nemen en herhaalde de zetten. Scheelde een halfje. René verloor aan bord 8. Wat ging er mis René vroeg ik, ja… het is niet zo mijn seizoen antwoordde hij. Hadden we nog Evgeniy. Stond de hele partij beter, kon vast ergens winnen, liet het naar remise verzanden, miste een fraaie patwending…. en verloor uiteindelijk nog. Inderdaad: 5-3 dus. Wel gewonnen, maar  niks bereikt. Want onze directe concurrent, Leiderdorp, won ook. Van de koploper nog wel. Er resten ons nog twee wedstrijden. Tegen de nieuwe koploper, Oestgeest en tegen één van onze degradatieconcurrenten: inderdaad Leiderdorp.  Zie ik daar een déjà vu voorbijkomen?

 

 

Welk één opluchting
door

Caissa 4-DD2  6-2.

Het vierde team is dolende. We komen dit seizoen zelden verder dan 4 wedstrijdpunten, wat gelijk staat aan 1 matchpunt. Na vier wedstrijden hadden  we slechts 2 matchpunten bij elkaar gesukkeld. De wedstrijd op 16 december tegen DD2(goed voor 6 matchpunten uit 4 wedstrijden) was cruciaal.  DD2 had vier invallers opgesteld. Dat zegt mij nooit zoveel. Hebben wij ook weleens gedaan. En toen verloren we ook.

 

Goed. 13.00 uur. Klokken aan. Die deden het gelukkig.  Na 2 uurtjes kon Rob Bodicker aan bord 1 zijn volgende punt noteren. Inmiddels heeft hij 4 uit 5. Rob komt zelden in gevaar en als hij beter staat wint-ie ook meestal.  Het volgende punt was voor Avni.  Avni’s partijen zijn ondoorgrondelijk voor de passant. Vandaag ook weer. Maar hij won nogal overtuigend.  Het derde punt was voor mij aan bord 6. Terecht? In alle objectiviteit: remise was een betere uitslag geweest. Edoch  mijn tegenstander liet een stuk insluiten.  Dat moet je natuurlijk niet doen. Olaf  speelde een remise waar hij min of meer tevreden mee was. We waren er bijna. Opeens verloor Bert zijn inmiddels al weer gewonnen verklaarde partij. Het zou toch niet weer.  Gelukkig won ook Evgeniy aan bord 8, remiseerde Roel  aan 5 en won Aad aan bord 4 een echte Aad Roemersma partij.  Met een voordeeltje naar het eindspel en daar in alle rust genadeloos toeslaan. Een mooie opsteker voor de aanstaande derby tegen Fischer Z.

Caissa 4 1993 DD 2 1892 6 2
1  R. Bodicker  2063  T.van Orsouw  1950  1  0
2 O.Ephraim  1999   L.Kuiper 1940  1/2  1/2
3  B.Westera  1990  H. Hariz 1963  0  1
4  A. Roemersma  2016  A. Munninghof 1928  1  0
5  R.van Duijn  1979  J.W. Koelmans  1894  1/2 1/2
6  K. Sterrenburg  1953  G.Romkes  2034  1  0
7  A. Sula  2037  S. Cortenbach 1585  1  0
8  E. Shklovskiy  1907  M. van Iersel 1840  1  0

 

 

 

 

 

Met de schrik vrij
Caissa 4-4
door
Zaterdag 7 oktober speelden we onze eerste thuiswedstrijd in de nieuwe locatie: de Meevaart in Oost. Daar ging van alles gruwelijk mis, maar ik had bedacht dat eens lekker binnenskamers te houden en het alleen, kort, over de wedstrijd tegen Promotie te hebben.

Na alle ellende–nee ik zou het er niet over hebben– was de rust rond 15.15 wedergekeerd in De Meevaart. En was het tijd om de stellingen eens te peilen. Zelf heb ik altijd een blinde vlek voor andere partijen als ik speel, maar Olaf heeft daar blijkbaar minder last van. Olaf: ‘Ik sta verloren en Bert staat verloren. Jij?’ ‘Ik eeh denk dat ik wel goed sta.’ Juist op dat moment krijgt Rob  remise aangeboden. Normaliter neem je dat aan in zo’n stelling, maar ja.. als we dan op twee borden blijkbaar verliezen, graag even doorspelen Rob. Zo gezegd. Zo gedaan. Een minuut of 10 later won ik mijn partij. Niet veel later speelde Bert remise  en kon Rob ook remise aanbieden. Redelijk comfortabel ging ik mezelf een pils laten openen. Aad stond twee pionnen achter. Olaf nog immer verloren. En de andere partijen gingen mijn stuurman -aan-wal-bevattingsvermogen te boven. Tot Rene verloor. En Olaf zowaar remise wist te maken. Een mazzelremise. Dat Aad zou verliezen leek onafwendbaar. Net zoals de remise bij Evgeniy. Maar zou Avni deze keer wel de weg naar winst weten te vinden? Weer was alle hoop om hem gevestigd. Hij won gelukkig. Caissa 4-Promotie 4-4. Ik denk dat we daar heel tevreden mee mogen zijn. Mocht u een uitgebreider, maar niet per se beter, verslag over deze wedstrijd willen lezen: google dan Promotie Zoetermeer.

 

Caissa4 Promotie 4 4
1  A. Roemersma  B. Bannink  0  1
2  R. Bodicker  M. van Zetten  1/2  1/2
3  O. Ephraim  P.van de Werve  1/2  1/2
4  B. Westera  B. Ahlers  1/2  1/2
5  A. Sula  M.Nepveu  1  0
6  E.Shklovskiy  H.Noordhoek  1/2  1/2
7  K. Sterrenburg  S. de Swart  1  0
8  R. Pijlman  J. Mostert  0  1

 

 

Caissa 4 begint het seizoen moeizaam
Caissa 4 verliest onnodig van Almere
door
Natuurlijk gaat er op ons niveau altijd van alles mis. Dan wint de één onterecht en verliest de ander nog veel onterechter. De einduitslag klopt dan meestal min of meer wel. Tegen Almere was het lot ons echter slecht gezind.

We waren op RBT (Rob Bödicker tijd) in Almere. Fiks te vroeg dus. Zelf krijg ik daar altijd de zenuwen van. Anderen geeft het juist rust. We konden in ieder geval op tijd beginnen. Dat is dan weer een voordeel van de RBT.

Wie om 14.00 binnen zou zijn gelopen en een einduitslag had moeten geven, zou Caissa hebben laten winnen. Om 15.00  was dat vast nog duidelijker geweest.  Ik had op dat moment mijn partij al gewonnen en ook Roel leek rechtstreeks op weg naar een sprankelende overwinning. Aan de andere borden stonden we gelijk of beter.

De eerste (kleine) teleurstelling was de remise van Roel. Later kwam hij zich verontschuldigen de winst niet te hebben gevonden, de lieverd, maar dat was ook best wel heel ingewikkeld in dat Koningsgambiet.

Onderwijl was ik zeer content over de eerste twee borden. Aad weerde zich kranig, stond minstens gelijk en Rob kwam- zoals hij dat zo goed kan – elke zet ietsje beter te staan.  Ook Avni en Evgeniy kwamen elke zet beter te staan.  Rechts van mij stond Bert twee pionnen achter maar hij had altijd remise binnen handbereik. Links van mij had Rene een dame tegen een paar stukken. Moest ook wel goed komen.  Schijn bedriegt. En niet alleen schijn. Aad pakte een pion op d6 waarmee hij een vrijpion voor zichzelf creëerde. Helaas deed hij exact één zet later een minder goede zet en kon meteen opgeven. Die had ik niet zien aankomen. En Aad ook niet. Rene had een dame genomen. Zijn tegenstander kreeg daar drie stukken voor, maar die stukken waren zo gruwelijk sterk dat die dame een schim van zichzelf werd. Jammer.

Bert stond dus 2 pionnen achter maar had een actievere stelling en heel veel tijdvoordeel. Hij kon sowieso remise maken maar probeerde de partij toch nog naar zijn hand te zetten. Kan ik alleen maar heel veel waardering voor opbrengen. Tegenstander hield ondanks zijn tijdnood het hoofd heel koel en Bert kon niet anders dan toch eeuwig remise maken.

Bodicker won. Rustig. Gestaag en berekend.

Hadden we Evgeniy en Avni nog. Evgeniy had inmiddels een pion meer.  Versus eerst een pion minder. (Het verschil is twee he!) Toen raakte hij het spoor bijster. Hij had kunnen winnen. En later remise kunnen maken. Maar het nulletje werd zijn deel.

Goed. Dan zou Avni het wedstrijdpunt toch zeker wel binnen harken?  Maar Avni kon de juiste weg naar de winst niet vinden. Hij maakte het zichzelf zo gruwelijk moeilijk dat hij uiteindelijk blij mocht zijn met remise. Zijn tegenstander koos voor het teambelang en voor de wedstrijdpunten. Almere-Caissa 4 werd 4  1/2-3 1/2 .

We konden winnen. Maar we konden de winst niet vinden. 7 oktober keren we als herboren op het wedstrijdtoneel terug.

Groet, Kees Sterrenburg

Almere Caissa 4 p p
1  M. Woudsma  A. Roemersma  1  0
2  D.van Leusden  R. Bodicker  0  1
3  D.’t hooft  R.v Duijn  1/2  1/2
4  L.Knotterus  E. Shklovskiy  1  0
5  P.Groot  A.Sula  1/2  1/2
6  R.vh Schip  B.Westera  1/2  1/2
7  F.Hazenberg  K.Sterrenburg  0  1
8  M.Heylman  R. Pijlman  1  0
Een wonderbaarlijk einde van het seizoen
Caissa 5 niet langer in KNSB
door
De laatste wedstrijd van het seizoen zou moeilijk worden.Maar liefst vier teams konden degraderen, waaronder wij. We speelden tegen het sterke Boven IJ. En we deden dat zonder onze eerste drie borden. Ja, dat heb je weleens dat je voor behoud/tegen degradatie moet spelen zonder je beste spelers.

We hadden in de personen van Stef Nagel, Evgeniy Shklovskiy en Annemarie Volkers drie geweldige en sterke invallers. Die ik voor de gelegenheid op de laagste drie borden had gezet. Ons (Lance, Marc, Wim en mijzelf) daarbij ‘opofferend’ aan de sterke spelers van BovenIJ. Jos van Ommeren, ook niet aanwezig,  had al een puntje voor ons gescoord in een vooruitgespeelde partij. Ik had bedacht dat 4-4 in alle scenario’s genoeg moest zijn voor handhaving. En dat bleek achteraf gezien juist. Maar ja het liep natuurlijk anders.  Lance verloor aan bord 1 terwijl het er lange tijd super voor hem uitzag. Ik, aan bord 2, won. Het leek wat fortuinlijk voor mij maar de computer was het daar niet mee eens. Marc- tegen Croese aan bord 3, ratingverschil zeker 350 punten weerde zich uitstekend maar ging helaas door de vlag. En Wim, die had veel kansen op remise, maar baggerde zichzelf toch de slufter in. Het was 3-2 voor de hunnen. Maar ik had niet voor niets Evigny, Annemarie en Stef op de lagere borden gezet. Daar zou dan toch wel…welnee joh. Stef verloor helaas. Terecht zoals hij zelf zei. Evigny die zijn tegenstander naar de keel vloog, mocht blij zijn met remise. En Annemarie, ja die won natuurlijk. Maar wel met een aanzienlijk voorraadje geluk. Met de minimale cijfers verloren we. Maar ja, onze naaste concurrent won gewoon. En onze andere naaste concurrent die verloor ook, maar had meer bordpunten. Caissa gaat met vier teams verder in de KNSB. En dat lijkt me een gezonde ontwikkeling. Tot zover het minder goede nieuws.

 

 

 

Cliffhanger Caissa 5
Ondanks mooie winst nog niet veilig
door
Zaterdag 1 april speelden Caissa 1, 2, 3, 4 en 5 in een vervangende locatie. De Meevaart in Amsterdam Oost. Niet om alles nu ter discussie te willen stellen, maar dat is wel een hele fijne speelplek hoor bestuur. Daar kun je wel je wedstrijden winnen.

Caissa 5 is aan een typisch Caissa 5 seizoen bezig. Handhaven we ons wel, handhaven we ons niet? Met als onderliggende, steeds terugkerende vraag: is Caissa als club sterk genoeg om 5 teams in de KNSB te hebben?

Maar die vraag moet je je niet stellen als de klok wordt aangezet, dan gaat het om de partij, de wedstrijd. En die moest hoe dan ook gewonnen worden. Nu hadden we vorig jaar ook van ASV 2 gewonnen, dus dat gaf alvast een psychologisch voordeeltje.

Het gaat zoals altijd. Na het eerste uurtje openingsstress  spreek ik Angelo aan. ‘We staan niet slecht toch?’  “Nee, we staan zelfs wel goed, maar wacht maar af, over een uur is alles anders’. Dat nog maar net gezegd hebbende, geeft de tegenstander van Angelo op. Niet omdat-ie nog even naar de Gamma moest om een rookmelder te kopen, maar vanwege een blunder. Dat is een meevaller.

Angelo is inmiddels rondlopend captain en wordt somberder en somberder. En hij heeft gelijk, want Olaf verliest terwijl hij een pion meer heeft door een, zoals hij het zelf formuleert, Stappenplan 1 blunder. Inmiddels staat Martijn een pion achter, staat Marc minder, krijgt Jos remise aangeboden (moet weigeren) en weigert Ivgeniy, zonder overleg, remise. Zelf lijk ik beter te staan en Wim, ja, die moet natuurlijk winnen met zo’n stelling.

4-4 lijkt het maximale. En dat is onvoldoende om onszelf te handhaven.

Maar de kansen keren. Martijn weet een verloren stelling naar remise om te buigen. Hetgeen hij terecht viert als een overwinning. Marc wint zelfs. Bravo. Net als Wim. Hulde. Helaas verliest Evigny. Tans pis. Resten ons twee partijen die allebei gewonnen lijken. Die van mij en Jos.

Ik laat me door een teveel aan spanning zand in de ogen strooien en moet in remise berusten. Maar Jos, Professor Jos maakt ons allemaal de pis lauw. Hij krijgt remise aangeboden. Bij remise hebben we de matchpunten binnen.  Verliest Jos, dan is degradatie onvermijdelijk. Jos weigert met de woorden ‘Mag ik ook winnen?’ Om daar direct een merkwaardige, niet bepaald winnende zet aan toe te voegen. Later zei Jos dat zijn besluit om door te spelen hoogmoedig was, maar gelukkig won hij en daarmee het team. Met nog één wedstrijd te gaan, kunnen we ons nog handhaven. En anders wordt het volgend seizoen baggeren in de slufter.Het gaat spannend worden de laatste ronde. To be continued.

Caissa 5 Rating ASV 2 Rating 5 3
1  Angelo Spiler 2058 Sander Berkhout 2117  1  0
2  Olaf Ephraim 1980 Pieter Verhoef 2149  0  1
3  Evgeniy Shtlovskiy Richard v. d. Wel 2040  0  1
4  Martijn Miedema 1957 Johan Wolbers 2039  1/2  1/2
5  Jos van Ommeren 1965 John Sloots 1974  1  0
6 Kees Sterrenburg 1930 Koen Maassen v.d. Brink 2014  1/2  1/2
7  Marc Ordodi 1904 Jan Knuiman 1996 1  0
8  Wim Nijenhuis 1876 Jan Vermeer 1736 1 0

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Caissa 4-4
Caissa 5 speelt gelijk. Tenzij het verliest
door
Het is een wat vreemd seizoen voor Caissa 5. Eindigden we vorig seizoen nog gedeeld derde, met mooie overwinningen op sterke teams, dit seizoen houdt het weer niet over. Na 6 wedstrijden hebben we 4 matchpunten. Behaald door 4 gelijke spelen en 2 verloren wedstrijden. Die verloren wedstrijden verloren we trouwens niet eens met grote cijfers. Afgelopen zaterdag...

Zaterdag 4 februari speelden we de, althans dat dacht ik vooraf, sleutelwedstrijd van het seizoen. Tegen Wijker Toren 2 dat net als wij aan een matig seizoen bezig is. Met een overwinning zou de kans op degradatie klein zijn. De middag begon erg goed. Wim Nijenhuis op bord 8 boekte een on-Nijenhuisiaanse overwinning. Wim gaat er, zoals we dat eufemistisch weleens uitdrukken, nog al eens uitgebreid voor zitten.  Dit keer konden na nog geen 2 uur spelen de stukjes in de doos. Tot grote tevredenheid van de inmiddels racefietsloze Wim. Helaas boekte Marc Ordodi, met de klemtoon op de i zo leerden wij, een on-Ordodiaans verlies op bord 7. Meestal heeft Marc de complicaties wel onder controle, maar dit keer kreeg hij er geen vat op. Stand 1-1 en dat was ook nog voor 15.00 uur. Tijd voor een rondje langs de velden. Martijn op bord 1 stond stevig. Net als Angelo(2). Olaf(3) liep vooral zelfverzekerde rondjes langs allerlei borden, terwijl zijn stelling op z’n minst bedenkelijk was. Althans door de ogen van de buitenstaander. Lance (4) had weer eens een echte Lance stelling. Ondoorgrondelijk. Gecompliceerd. Onherkenbaar. Invalster Annemarie Volkers(5) was bezig een miniem voordeel om te buigen naar een echt voordeel. En op mijn bord (6) was het al zo’n beetje gedaan doordat mijn tegenstander wat al te gretig een paard op C4 zette. Ik sprak Angelo even. Hij zei: ik sta in hogere zin (whatever that may be) gewonnen en jij staat misschien ook wel iets beter. De verwachtingen managen heet dat. Ik pleeg nogal eens te verliezen als ik heel erg gewonnen sta (red.) Merci Angelo. Je zou een goede, wat zeg ik, uitstekende, nee ik moet mezelf overtreffen, geboren teamcaptain zijn. En dat is niet cynisch maar oprecht bedoeld voor het geval je dat in twijfel trekt. Half uurtje later, de stukken in de doos bij Olaf. Die zelfverzekerde rondjes langs de borden waren psychologisch van aard. In een hem zeer bekende Ben-Oni stelling, slechts een keer of 10 op het bord gehad, vergat hij een fout van wit af te straffen. Olaf kwam in het nadeel, deed alsof er niks aan de hand was, maar verloor uiteindelijk toch. 1-2 voor de hunnen. Toch zag het er nog goed uit. Zeker toen ik, de indirecte adviezen ter harte genomen, vrij eenvoudig won. En toen stortte het goedbedoelde kaartenhuisje toch weer een beetje in. Lance verloor. Onnodig leek me. Martijn remiseerde. Prima resultaat. En Annemarie vocht als een leeuwin voor het volle punt. Wellicht heeft ze dat ergens laten liggen, maar het was verdraaid moeilijk. Zeker, en dat zullen de ouders in u herkennen, als je kind zo af en toe een huilbuitje heeft. Remise voor Annemarie. Dat Angelo zou winnen, dat had hij in hogere zin al eerder aangekondigd. Niet verloren, maar toch teleurgesteld, zo fietste ik door de vieze regen naar huis. We spelen nog drie wedstrijden. Twee daarvan tegen clubs waar we vorig jaar van wonnen. Een prima uitgangspunt.