Archief van de auteur: Kees Sterrenburg

Cliffhanger Caissa 5
Ondanks mooie winst nog niet veilig
door

Zaterdag 1 april speelden Caissa 1, 2, 3, 4 en 5 in een vervangende locatie. De Meevaart in Amsterdam Oost. Niet om alles nu ter discussie te willen stellen, maar dat is wel een hele fijne speelplek hoor bestuur. Daar kun je wel je wedstrijden winnen.

Caissa 5 is aan een typisch Caissa 5 seizoen bezig. Handhaven we ons wel, handhaven we ons niet? Met als onderliggende, steeds terugkerende vraag: is Caissa als club sterk genoeg om 5 teams in de KNSB te hebben?

Maar die vraag moet je je niet stellen als de klok wordt aangezet, dan gaat het om de partij, de wedstrijd. En die moest hoe dan ook gewonnen worden. Nu hadden we vorig jaar ook van ASV 2 gewonnen, dus dat gaf alvast een psychologisch voordeeltje.

Het gaat zoals altijd. Na het eerste uurtje openingsstress  spreek ik Angelo aan. ‘We staan niet slecht toch?’  “Nee, we staan zelfs wel goed, maar wacht maar af, over een uur is alles anders’. Dat nog maar net gezegd hebbende, geeft de tegenstander van Angelo op. Niet omdat-ie nog even naar de Gamma moest om een rookmelder te kopen, maar vanwege een blunder. Dat is een meevaller.

Angelo is inmiddels rondlopend captain en wordt somberder en somberder. En hij heeft gelijk, want Olaf verliest terwijl hij een pion meer heeft door een, zoals hij het zelf formuleert, Stappenplan 1 blunder. Inmiddels staat Martijn een pion achter, staat Marc minder, krijgt Jos remise aangeboden (moet weigeren) en weigert Ivgeniy, zonder overleg, remise. Zelf lijk ik beter te staan en Wim, ja, die moet natuurlijk winnen met zo’n stelling.

4-4 lijkt het maximale. En dat is onvoldoende om onszelf te handhaven.

Maar de kansen keren. Martijn weet een verloren stelling naar remise om te buigen. Hetgeen hij terecht viert als een overwinning. Marc wint zelfs. Bravo. Net als Wim. Hulde. Helaas verliest Evigny. Tans pis. Resten ons twee partijen die allebei gewonnen lijken. Die van mij en Jos.

Ik laat me door een teveel aan spanning zand in de ogen strooien en moet in remise berusten. Maar Jos, Professor Jos maakt ons allemaal de pis lauw. Hij krijgt remise aangeboden. Bij remise hebben we de matchpunten binnen.  Verliest Jos, dan is degradatie onvermijdelijk. Jos weigert met de woorden ‘Mag ik ook winnen?’ Om daar direct een merkwaardige, niet bepaald winnende zet aan toe te voegen. Later zei Jos dat zijn besluit om door te spelen hoogmoedig was, maar gelukkig won hij en daarmee het team. Met nog één wedstrijd te gaan, kunnen we ons nog handhaven. En anders wordt het volgend seizoen baggeren in de slufter.Het gaat spannend worden de laatste ronde. To be continued.

Caissa 5 Rating ASV 2 Rating 5 3
1  Angelo Spiler 2058 Sander Berkhout 2117  1  0
2  Olaf Ephraim 1980 Pieter Verhoef 2149  0  1
3  Evgeniy Shtlovskiy Richard v. d. Wel 2040  0  1
4  Martijn Miedema 1957 Johan Wolbers 2039  1/2  1/2
5  Jos van Ommeren 1965 John Sloots 1974  1  0
6 Kees Sterrenburg 1930 Koen Maassen v.d. Brink 2014  1/2  1/2
7  Marc Ordodi 1904 Jan Knuiman 1996 1  0
8  Wim Nijenhuis 1876 Jan Vermeer 1736 1 0

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Reageer
Geplaatst in Geen categorie
Caissa 4-4
Caissa 5 speelt gelijk. Tenzij het verliest
door

Het is een wat vreemd seizoen voor Caissa 5. Eindigden we vorig seizoen nog gedeeld derde, met mooie overwinningen op sterke teams, dit seizoen houdt het weer niet over. Na 6 wedstrijden hebben we 4 matchpunten. Behaald door 4 gelijke spelen en 2 verloren wedstrijden. Die verloren wedstrijden verloren we trouwens niet eens met grote cijfers. Afgelopen zaterdag...

Zaterdag 4 februari speelden we de, althans dat dacht ik vooraf, sleutelwedstrijd van het seizoen. Tegen Wijker Toren 2 dat net als wij aan een matig seizoen bezig is. Met een overwinning zou de kans op degradatie klein zijn. De middag begon erg goed. Wim Nijenhuis op bord 8 boekte een on-Nijenhuisiaanse overwinning. Wim gaat er, zoals we dat eufemistisch weleens uitdrukken, nog al eens uitgebreid voor zitten.  Dit keer konden na nog geen 2 uur spelen de stukjes in de doos. Tot grote tevredenheid van de inmiddels racefietsloze Wim. Helaas boekte Marc Ordodi, met de klemtoon op de i zo leerden wij, een on-Ordodiaans verlies op bord 7. Meestal heeft Marc de complicaties wel onder controle, maar dit keer kreeg hij er geen vat op. Stand 1-1 en dat was ook nog voor 15.00 uur. Tijd voor een rondje langs de velden. Martijn op bord 1 stond stevig. Net als Angelo(2). Olaf(3) liep vooral zelfverzekerde rondjes langs allerlei borden, terwijl zijn stelling op z’n minst bedenkelijk was. Althans door de ogen van de buitenstaander. Lance (4) had weer eens een echte Lance stelling. Ondoorgrondelijk. Gecompliceerd. Onherkenbaar. Invalster Annemarie Volkers(5) was bezig een miniem voordeel om te buigen naar een echt voordeel. En op mijn bord (6) was het al zo’n beetje gedaan doordat mijn tegenstander wat al te gretig een paard op C4 zette. Ik sprak Angelo even. Hij zei: ik sta in hogere zin (whatever that may be) gewonnen en jij staat misschien ook wel iets beter. De verwachtingen managen heet dat. Ik pleeg nogal eens te verliezen als ik heel erg gewonnen sta (red.) Merci Angelo. Je zou een goede, wat zeg ik, uitstekende, nee ik moet mezelf overtreffen, geboren teamcaptain zijn. En dat is niet cynisch maar oprecht bedoeld voor het geval je dat in twijfel trekt. Half uurtje later, de stukken in de doos bij Olaf. Die zelfverzekerde rondjes langs de borden waren psychologisch van aard. In een hem zeer bekende Ben-Oni stelling, slechts een keer of 10 op het bord gehad, vergat hij een fout van wit af te straffen. Olaf kwam in het nadeel, deed alsof er niks aan de hand was, maar verloor uiteindelijk toch. 1-2 voor de hunnen. Toch zag het er nog goed uit. Zeker toen ik, de indirecte adviezen ter harte genomen, vrij eenvoudig won. En toen stortte het goedbedoelde kaartenhuisje toch weer een beetje in. Lance verloor. Onnodig leek me. Martijn remiseerde. Prima resultaat. En Annemarie vocht als een leeuwin voor het volle punt. Wellicht heeft ze dat ergens laten liggen, maar het was verdraaid moeilijk. Zeker, en dat zullen de ouders in u herkennen, als je kind zo af en toe een huilbuitje heeft. Remise voor Annemarie. Dat Angelo zou winnen, dat had hij in hogere zin al eerder aangekondigd. Niet verloren, maar toch teleurgesteld, zo fietste ik door de vieze regen naar huis. We spelen nog drie wedstrijden. Twee daarvan tegen clubs waar we vorig jaar van wonnen. Een prima uitgangspunt.

 

 

 

 

 

Reageer
Geplaatst in Geen categorie
Een té mooi cadeau.
Het denken van de(n) Schaker
door

Een seizoen of wat geleden werd ik 50. Mijn lieve Marieke zocht en vond een briljant cadeau voor me: Het denken van de(n )Schaker door professor A. de Groot.Een standaardwerk, maar nergens te vinden. Tenzij je dat via internet doet - kent u dat internet, dat schijnt wel wat te worden hoor. Enfin, op mijn 50ste kreeg ik dan eindelijk dat prachtboek. Edoch....

Edoch..mijn geheel niet schaakspelende vriend Pierre had hetzelfde idee. Die was ook op internet -inmiddels schijnt dat toch wel wat te zijn- een exemplaar van datzelfde onvindbare boek gevonden. En die gaf me dat ook voor mijn 50ste verjaardag. Nu is Het denken van de(n) Schaker al behoorlijk gecompliceerd, maar twee keer dat denken, dat is niet te doen. Ik heb er nu twee en één daarvan is te koop. Als u een exemplaar wilt: mail dan naar kees@vansterrenburg.nl  99,50 is dat wat? Elders goedkoper, maar in slechte staat. Elders duurder, maar in slechte staat.  Hieronder nog even wat wikipedia info.

 

Academisch proefschrift. Adrianus Dingeman de Groot (1914-2006), Nederlands psycholoog, die werkte aan de Universiteit van Amsterdam als hoogleraar toegepaste psychologie van 1950 tot 1965 en hoogleraar grondslagen en methodenleer van de sociale wetenschappen van 1965 tot 1980. Internationaal is hij vooral bekend door zijn baanbrekend onderzoek naar het Denken van de schaker uit 1946. De vertaling verscheen op aanraden van de latere Nobelprijswinnaar Herbert Simon in 1965 als Thought and choice in chess. Dit werk stond in de Verenigde Staten aan de basis van de zogenaamde cognitieve revolutie in de psychologie. De Groot wordt beschouwd als één van de belangrijkste Nederlands psychologen van de 20e eeuw

Caissa 5 morst puntjes
Caissa 5 kan beter. Is beter. Maar toch.
door

De eerste wedstrijd kwam onze tegenstander met vochtige billen en klamme handjes weg met 4-4. De tweede wedstrijd verliep iets minder overtuigend maar ook daar hadden we moeten winnen. Helaas weer 4-4. En 5 november kwam dan de man met het hamertje. We verloren met 5-3. En staan inmiddels in de onderste helft van het midden.

Met uw permissie…tijdnood komt ook in het echte leven voor..twee verslagen in één. En ..als u het niet erg vindt ook vooral verslaglegging en geen diagrammen.  De tweede wedstrijd van het seizoen speelden we uit tegen Alphen. De club waar onze reuzendoder van het seizoen 2015-2016, Lance Oldenhuis, schaakte voor hij bij Caissa kwam. Lance wist infiltratiepogingen van de tegenstander (“Zeg by the way op welk bord speelt die van Ommeren eigenlijk”) te pareren door niet te reageren en ons wel eea te vertellen.  Alphen zag er wat robuust uit die middag. Kom maar op Amsterdammers, we kunnen jullie wel aan. Wellicht had het een weerslag op mij, maar zeker niet op iedereen. Aan bord 1 wist Angelo een prachtpartij tegen een veel sterkere tegenstander perfect te verzilveren. Datzelfde deed Lance aan bord 2. En ook Elisa aan bord 8 won haar partij. Haar tegenstander speelde wel onnodig lang door. Is ook erg hoor, van een vrouw verliezen vooral als die ook nog eens  a tempo speelt. Olaf aan bord 3 stond beter, wilde afwikkelen naar remise. Niet zo gek bedacht gezien de rest van de borden. Maar gaf de tegenstander een kans en toen was het opeens  0-1. Martijn Miedema vloog- zie ook verderop- de tegenstander naar de keel en kwam niet verder dan remise. Marc Ordodi leek ook beter te staan, maar de winst moet nog gevonden worden. Remise. Resten de partijen van Jos en mij. Jos zag het niet, terwijl de winst er wel leek te zijn. En ik, ja ik stond lang minder, mistte een- waarschijnlijke winstvoortzetting – en ging er toen met het spreekwoordelijke petje naar gooien. Sterrenburg in ieder geval al 1 1/2 punt gemorst. Uitslag 4-4.

 

Ronde 3. Caissa 5- SV Bennekom

 

Zaterdag 5 november speelden we in het perfect geïmproviseerde Buurthuis de Archipel. Je kan er van alles over te zeveren hebben, maar het was prima. Voor die ene keer.  Zowel Bennekom als wij hadden  een winwens. Bennekom, vorig jaar nog bijna als eerste geëindigd in de poule stond op 0 matchpunten. Wij op 2.Nu blijf je met 9 gelijke spelen ook wel in de KNSB maar toch. Dat liep dus niet zo goed af. Angelo verloor maar ook dit keer had hij het betere spel tegen een aanzienlijk sterkere tegenstander. Jammer. Hij is- zie ook Eijgenbroodtoernooi -aan een goede serie bezig. Lance, aan bord 2 verloor ook. Hij liet zich door een vervelend incidentje uit het veld slaan en krabbelde daar niet meer van op. Aan bord 3 kwam Olaf remise overeen. Had ook minder goed voor hem uit kunnen pakken. Jos ‘ik speel altijd remise’ van Ommeren kwam niet verder dan remise, maar daar kwam hij dan wel erg goed mee weg volgens de computergeleerden. Elisa Silz gebruikte dit keer wel haar tijd en won wederom een partij voor het vijfde. Topscorer nu met 2/1/2 uit 3. Supertoll!  Martijn vloog ook deze partij de tegenstander naar de keel. Als je er argeloos langsloopt denk je, dat is dus een punt, maar de tegenstander verdedigde zich goed en pakte het punt. Wim Nijenhuis verloor. Hoewel ik naast hem zat, zag ik niet precies hoe en wat. Bij Wim is het ook nooit van klaboemklaarenuit, maar toen doofde toch het licht. Zelf won ik aan bord 8 een partij die wel een diagrammetje waard is. Misschien eerdaags even toevoegen. Enfin, dan weet u dat het vijfde na drie wedstrijden geen 6 maar 2 matchpunten heeft.

 

 

 

Caissa 5 begint zelfvertrouwen te krijgen
Mooie overwinning in Arnhem
door

Met uw permissie hou ik het even kort. Zaterdag 2 april speelden we tegen het tweede team van ASV Arnhem.

Caissa 5 heeft een goed seizoen achter de rug. Twee rondes voor het einde waren we al zeker van handhaving. De laatste-ronde-stress van de afgelopen jaren blijft ons bespaard. Geen horror verhalen dit keer. Volgend jaar op eigen kracht weer in de 3e klasse KNSB en dit jaar wellicht een hoge notering in het klassement. We staan nu zowaar gedeeld derde. We mochten vrij-uit spelen tegen het sympathieke Arnhem en dat deden we. Aan de eerste drie borden werd Scandinavisch gespeeld. Volstrekt verschillende varianten, maar in alle drie de gevallen won wit. In ons geval: Angelo won, Lance verloor en Ton won. Ik won aan bord vier met zwart, tegenstander was en bleef het spoor in de ongebruikelijke opening bijster. Jos won aan 5. Speel tegen Jos nooit een gambiet. Hij pakt de pion, bewaakt de pion, ruilt alles af en wint uiteindelijk in het eindspel. Wim verloor helaas.  Net als Marc. Maar invaller Peter van de Werf bleef ook in deze KNSB -invalbeurt ongeslagen. Een mooie remise, aangeboden door de tegenstander. Aldus 4  1/2 – 3 1/2 voor de onzen. Laatste ronde uit, eeh ik bedoel thuis tegen de nummer 2 van de ranglijst SV Bennekom.

Reageer
Geplaatst in Geen categorie
Caissa 5: 2-2
Een belachelijke vertoning en een revanche
door

Caissa 5 is al een paar jaar aan het twijfelen of het wel thuis hoort in de KNSB. In dit seizoen blijkt het team zeker KNSB waardig, hoewel de hoogte,- en dieptepunten zich onaangenaam aan elkaar opdringen. De 6e wedstrijd tegen Ivoren Toren werd belachelijk verloren. Maar tegen Promotie stond het team weer fier overeind.

Dit is een summier verslag van twee thuiswedstrijden. Daar blijken wij niet zo goed in te zijn. Alle matchpunten van dit seizoen werden namelijk in uitwedstrijden gehaald. Op 13 februari speelden we tegen RSR Ivoren Toren. Onze uitgangspositie was, voor ons doen, magnifiek. En normaliter zouden we tegen dit team een goede score halen. Maar zo rond vier uur donderde het hele kaartenhuis in elkaar. Er bleef nauwelijks iets van ons team heel en tot overmaat van ramp verloren we zelfs partijen die gewonnen hadden moeten worden. Het werd 6-2 in het voordeel van de Rotterdammers. En daarmee moesten we weer, zoals afgelopen jaren, gaan nadenken over een eventuele degradatie. Dit in de wetenschap dat Caissa 6 ons niet weer zou kunnen redden. Teleurgesteld en zorgelijk verliet ik de van angstzweet gevulde kantine van het Ignatius Lyceum. (Sorry bestuur, volgend jaar help ik weer met opruimen.)

1  Angelo Spiler Paul Tromp  0 1
2  Lance Oldenhuis Philip Westerduin  1/2 1/2
3  Ton van Nieuwkerk  Paul Batenburg  1/2 1/2
4  Jos van Ommeren Jason Zondag 0 1
5 Olaf Ephraim Lola den Duhnen 0  1
6  Kees Sterrenburg Wil Sparreboom 1/2 1/2
7  Wim Nijenhuis Paul Dekker  1/2  1/2
8  Marc Ordodi Lucas Gortemaker  0 1

Op 19 maart speelden we weer thuis. Dit keer tegen Promotie uit Zoetermeer. Gemiddeld bijna 100 ratingpunten meer dan wij, maar niet zo goed presterend.  Promotie moest van ons winnen om aansluiting te houden. Wij moesten minimaal 1 matchpunt verwerven voor handhaving.  Voor de gelegenheid gooide ik het team om- durfde ik tegen Ivoren Toren nog niet – en je gelooft het of niet, maar het pakte schitterend uit.

 

Eigenlijk hadden we met minstens 8-0 kunnen winnen, maar het werd uiteindelijk 5-3.  Marc (aan bord 3) speelde een mooie partij en won. Wim (aan bord 4) liet de winst liggen maar remiseerde. Ton(aan bord 1) liet de winst liggen en speelde remise. Lance (aan bord 2) liet de winst liggen en verloor. Angelo (aan bord 5) liet de winst liggen en remiseerde. Olaf (aan bord 6) liet de winst niet liggen en won. Datzelfde gold voor Jos aan 7. En ik, aan bord 8, ook ik liet de winst voor wat-ie was en speelde remise.

Caissa 5 Promotie 5 3
1  Ton van Nieuwkerk M.van Zetten 1/2 1/2
2  Lance Oldenhuis B. Bannink 0 1
3  Marc Ordodi B. Ahlers  1  0
4 Wim Nijenhuis P v/d Werve  1/2/ 1/2
5  Angelo Spiler J.W. Duijzer 1/2 1/2
6 Olaf Ephraim J. Sibbing  1 0
7  Jos van Ommeren B.Ouwens  1 0
8  Kees Sterrenburg N. Peerdeman 1/2 1/2

 

Maar wat kan mij  dat schelen? We zijn veilig en eigenlijk wil ik er nog wel een paar matchpunten bij. Om de lat voor volgend jaar weer hoger te leggen. Met dit team, in een scherpe, uitdagende opstelling kan dat.

 

Na vijf wedstrijden staat het vijfde gewoon vijfde
Een terecht verlies en een al even terechte overwinning.
door

In december was Caissa een maatje te klein voor LSG 3, maar in januari wonnen we overtuigend van de koploper, de Westlandse Schaakcombinatie.

Op 12 december speelden we thuis tegen het op papier veel sterkere LSG 3. Ik kan er wel ingewikkeld over doen, maar het vijfde werd eigenlijk gewoon opgerold. Er was een mooie remise van invaller Cees van den Berg. Ton van Nieuwkerk bleef stoïcijns onder de druk van zijn tegenstander en kon na 5 uur spelen het halve punt noteren. Reuzendoder Lance scoorde zijn vierde punt op rij, na alweer een zeer interessante partij. Maar aan de andere borden kwamen we er niet aan te pas. Angelo zag het echte gevaar in zijn stelling niet. Olaf stond snel materiaal voor, maar werd een beetje gek gespeeld. Marc kwam er ook niet echt aan te pas. Bij Wim leek het nog wat, maar dat was alleen maar schijn. En ook ik had een dikke vette nul verdiend. Ware het niet dat mijn tegenstander overmoedig leek te worden (een bekend verschijnsel waar ik zelf maar al te vaak last van heb)en zich zomaar uit het niets mat liet zetten. 5-3 voor LSG 3. Snel vergeten die wedstrijd dacht ik, maar ik moest toch zo af en toe aan Dennis Breuker denken (zie een eerder verslag) Zou een duidelijk ratingoverwicht, dan toch automatisch in de uitslag zichtbaar worden? Ik was er niet gerust op en besloot voor de vijfde wedstrijd een aangepaste opstelling te maken.

Caissa 5 1957 LSG3 2052 3 5
1 Angelo Spiler 1997 Vincent Fructuoso van der Veen 2039 0 1
2  Olaf Ephraim 2013 Albert Termeulen  2155 0 1
3  Ton van Nieuwkerk 1989 Marcel Wubben  2082  1/2  1/2
4 Lance Oldenhuis 1988 Marcel de Jeu  1956 1 0
5 Kees Sterrenburg 1886 Robert Straver  2124 1 0
6  Marc Ordodi 1942 CM Eric van ‘t Hof 2054 0 1
7  Wim Nijenhuis 1912 Ernst gevers  2023 0 1
8  Cees van den Berg 1932 Aart van der Peut  1880 1/2 1/2

Op 9 januari gingen we op bezoek bij de ongeslagen koploper in onze klasse, de Westlandse Schaakcombinatie. Dat team had juist gewonnen van LSG 3 waar wij zo door waren opgeknoopt.  Mijn inschatting was dat we de punten in het middenrif moesten kunnen pakken. Dus verplaatste ik onze sterkste spelers naar wat lagere borden. Mijzelf promoveerde ik naar bord 1. Niet omdat ik daar hoor, geenszins, maar dat hoorde bij de tactiek.

Marc speelde vrij snel remise. Prima dacht ik, het eerste halfje is binnen. Wim speelde de tweede remise. Prima dacht ik. Dat is alvast een punt. Lance stond goed. Ton stond goed. Angelo stond goed. Olaf ook (dacht ik). Jos zou wel remise spelen. Alleen ik stond slechter. Maar dat was ingecalculeerd.  Lance won ook zijn vijfde partij en is met 5 uit 5 de absolute topscoorder in onze klasse. Misschien wel in de hele KNSB. Olaf verloor, hij bleek toch veel minder goed te staan dan ik dacht. Ton won een mooie aanvalspartij. En Angelo speelde zijn gewonnen stelling heel gedecideerd uit. Jos remiseerde inderdaad. Alleen ik was nog bezig. We hadden de twee matchpunten al binnen en ik dacht- de kansen waren inmiddels gekeerd- ook het volle punt te kunnen pakken. Dat was erg overmoedig, een tikje onnozel zelfs. Ik had op remise moeten aansturen, wat heel eenvoudig was, maar verloor. Maar het mocht de pret niet drukken. We hadden alweer een veel sterker team verslagen. Inmiddels hebben we 6 matchpunten en 21 bordpunten. Ter vergelijking: vorig jaar hadden we na 5 wedstrijden 2 matchpunten en 18 bordpunten. Maar er wachten ons nog zware wedstrijden.

PS was die opstelling nu zo doorslaggevend? Ik denk het niet, want onze eerste bord speler (Angelo) speelde op bord 4 tegen hun sterkste speler. Het had dus weinig uit gemaakt, maar als teamcaptain wil je af en toe dat het ook een beetje aan jou ligt als je team wint.

Westlandse Schaak Combinatie 2047 Caissa 5 1961 3 1/2  4 1/2
1  Michiel van Woerden 2072 Kees Sterrenburg 1886 1 0
2  CM Paul Brasser 2050 Lance Oldenhuis 1988 0  1
3 Timon van Dijk 2096 Ton van Nieuwkerk 1989 0 1
4  Marnix Hofman 2187 Angelo Spiler 1997 0 1
5  Michiel Aagaard 2127 Olaf Ephraim 2013 1 0
6  Johan Valstar 1987 Jos van Ommeren 1959 1/2 1/2
7  Manfred Kindt 2002 Wim Nijenhuis 1912 1/2 1/2
8  Frans Vreugdenhil  1855 Marc Ordodi  1942  1/2  1/2

 

Caissa 5½
Zou Dennis Breuker dan toch een punt hebben?
door

Een aantal jaren geleden speelde ik een team samen met Dennis Breuker. Dennis had de gewoonte om vooraf aan te geven hoe de uitslag waarschijnlijk zou worden. Inclusief de waarschijnlijke resultaten van de individuele spelers. Mij demotiveerde dat geprognotiseer enorm. Maar misschien had hij toch een miniem puntje.

Caissa 5 speelde zaterdag 7 november uit tegen ZSC Saende 2. Een op papier zwakkere tegenstander waar we volgens de Breuker-Methode dik van zouden moeten winnen. Nu heeft Caissa 5 de afgelopen jaren vooral het tegenovergestelde bewezen. We halen goede resultaten tegen (veel)sterkere tegenstanders en slechte resultaten tegen zwakkere teams. Ook dit seizoen begon zo. Een klinkende overwinning tegen het veel sterkere Charlois Europoort en een typisch Caissa 4½  verlies tegen HWP Haarlem. In de derde ronde speelden we tegen het team met de laagste rating, ZSC Saende 2 uit Zaandam. Na een uur of wat zag het er beroerd uit voor de methode Dennis. Olaf -op bord 2- had zich vergist in de opening en moest veel tijd gebruiken om zijn faux pas te corrigeren. Ook Ton -op 1- voelde zich niet op zijn gemak in zijn stelling. De stelling van Lance schatte ik in als gevaarlijk voor hem. En aan de andere borden was nog nauwelijks sprake van enig voordeel. Daar gaan we weer, dacht ik.  Hoe krijgen we dat toch steeds voor elkaar?

 

Maar wellicht is Caissa 5 met de komst van Ton een evenwichtiger team dan voorheen, want we deden wat we volgens de Methode-Breuker moesten doen. Met flinke cijfers winnen. Ondanks hardnekkig verzet verloor Olaf zijn partij. Ook Ton moest het hoofd buigen. Maar Lance won weer een ‘fire-on-board’ partij, 3 uit 3 aan bord 4. Ook ik won mijn partij. Wel weer hetzelfde euvel, na het voordeel verzilverd te hebben direct een zwakke zet doen, maar de stelling kon het hebben. Marc, die ook op 3 uit 3 kon komen, liet een gewonnen stelling  verwateren in remise. Jos won. Net als Angelo. Wim was als laatste bezig en deed wat Jos tegen ons allen had gezegd: zorg dat je in het eindspel komt, dan win je vanzelf van zwakkere tegenstanders.  Dat lukte. Aldus, we dopen Caissa 5 dit keer tot Caissa 5½. We hebben nu net zoveel punten als vorig jaar na 8 rondes. Maar als de Breuker-Methode echt klopt, moeten we er nog erg hard aan trekken. Zelf hou ik me meer vast aan in het verleden behaalde resultaten: slechte resultaten tegen zwakkeren, goede tegen sterke tegenstanders. We hebben namelijk nogal wat op papier sterkere tegenstanders in het verschiet. Maar ik geef toe, dat is een wat opportunistische benadering.

Zsc Saende 2 1856 Caissa 5 1961 2 1/2 5 1/2
1  Erik Janssen  2004 Ton van Nieuwkerk 1989 1 0
2  Willem de Boer  1941 Olaf Ephraim 2013 1 0
3  Robert Boes  1909 Angelo Spiler 1997 0 1
4  Ben van den Bergh  1896 Lance Oldenhuis 1988 0 1
5  Evert Blees 1840  Jos van Ommeren 1959 0 1
6  Dirk-Willem Swart 1819  Kees Sterrenburg 1886 0  1
7 Machiel Moes 1758  Wim Nijenhuis 1912 0 1
8  Mels van de Water  1681 Marc Ordodi 1942  1/2 1/2

 

Caissa 5 definitief omgedoopt tot Caissa 4 ½
The Continuing Story of 4½ -3½
door

Na twee wedstrijden heeft Caissa 5 evenzoveel punten. Dat hadden er (ja ja dat zal wel weer) twee meer moeten zijn. Maar helaas, het balletje rolde de kant van HWP Haarlem op in de tweede wedstrijd. U begrijpt natuurlijk al met welke cijfers we verloren.

Zaterdag 26 september mochten we naar Rotterdam om daar te spelen tegen het tweede team van de landskampioen; Charlois Europoort 2. Op papier een veel sterker team dat ruim van ons zou moeten kunnen winnen. Maar dat pakte heel anders uit. De beslissing om Ton van Nieuwkerk, ook wel de Muur van Monnickendam genoemd, op bord 1 te zetten bleek de juiste. Ton hield moeiteloos remise. Op bord 2 en 3 wonnen Angelo en Olaf hun partijen. Olaf had weinig tijd, maar had alles zo goed bekeken dat zijn tegenstander er niet aan te pas kwam. Zelf verloor ik aan bord 4. In een volstrekt gelijke stelling liet ik me verleiden om actie te ondernemen. Toen ik beetje bij beetje beter kwam te staan, werd ik overmoedig. Vervelend karaktertrekje, waarover verderop meer.  Aan bord 5 verloor Jos, maar op het bord ernaast won Lance een goede partij. Helaas verloor Wim aan bord 7, maar Marc won aan 8. Een tikje verbijsterd concludeerden we dat we met 4 1/2-3 1/2 hadden gewonnen van een team dat vorig jaar bijna naar de tweede klasse was gepromoveerd. Dat was goed voor het zelfvertrouwen.

 

Twee weken later, zaterdag 10 oktober, speelden we onze tweede wedstrijd. Thuis tegen het HWP Haarlem 2. Een aanzienlijk minder sterke tegenstander dan Charlois Europoort. Bovendien een tegenstander die de eerste ronde verloren had. De vooruitzichten waren gunstig. En na een paar uur spelen stonden we er heel goed voor. Marc had een winnende koningsaanval en maakte het prima af. Helaas verloor invaller Peter Hoomans iets na Marc z’n overwinning.  Ton stond wat materiaal achter maar had nog kansen. Olaf, Jos en Angelo hadden een min of meer gelijke stelling. Lance was z’n tegenstander ouderwets naar de keel gevlogen(helaas ten kostte van bedenktijd) en ik was mijn tegenstander zet voor zet positioneel aan het opbrengen. Het zou zeker 4-4 worden, maar wellicht zelfs tot een overwinning leiden. Het liep anders. Jos mistte een goed voortzetting en kwam niet verder dan remise. Ik -zie dat karaktertrekje – stond huizenhoog gewonnen en werd weer overmoedig. In de eindstelling was het nog steeds gewonnen, zo bleek later, maar gedesillusioneerd bood ik remise aan. Dat was een kostbaar halfje. Want hoewel Lance weer prachtig won, verloor Angelo en kwam Olaf niet verder dan remise. Ook na een goede voortzetting te hebben gemist. Alle ogen waren gericht op wat Ton aan bord 1 zou doen. Dat was slecht voor het hart, wat daar gebeurde. Niemand wist eigenlijk wat het zou worden, maar wit had het goed gezien en maakte het fraai af. 3½ – 4½. Voer voor psychologen, dat vijfde team dat alleen van veel sterkere tegenstanders kan winnen. Ik ga u op de hoogte houden.