De enige reden voor het opzeggen van mijn lidmaatschap is dat mijn werk in Amsterdam ophoudt. Ik ben met ingang van 3 februari 2020 met pensioen. Mijn werk hield me de eerste drie dagen – en twee nachten – van de week nog in Amsterdam, want ik woon al een flink aantal jaren in de mooie keizerstad Nijmegen. Daarom kon ik op dinsdagavond ‘gewoon’ blijven schaken in Huize Lydia. Maar nu mijn werk beëindigd is, kom ik ook niet meer dinsdag naar de clubavond. Want om nu alleen voor een potje schaken uit Nijmegen over te komen, gaat iets te ver.

Ik ben er dus vandoor, maar ik neem met mij mee een hoofd vol leuke schaakherinneringen en een schoenendoos met zo’n 550 partijen. Over de inhoud van die schoenendoos en al die aardige schaakherinneringen zal ik nog een mooi artikel componeren voor het eerstvolgende nummer van het blad Caissa Nieuws (dat Wim op de rol heeft staan). Ik ga jullie collectief en individueel zeker missen, maar het schaken zo goed als zeker niet, want ik heb me al gemeld bij de Nijmeegse schaakvereniging UVS (Uit Vriendschap Samengesteld), de club waar ook Dennis Breuker lid van is geworden.

Ik wens jullie voor de toekomst veel schaakplezier (in Huize Lydia!) en veel succes. Caissa is met afstand de leukste schaakclub waar ik lid van ben geweest (en dat kan ik zonder overdrijving zeggen, want het is de enige schaakclub waar ik ooit lid van was). Hopelijk blijven jullie ook zonder mij de goede kant op varen en blijft de club groeien en bloeien. Wie weet komen we elkaar nog eens tegen (als ik nog eens een dinsdagavond in Amsterdam ben…).

En voor het overige, zoals ze in het Nimweegs bij een afscheid zeggen: “Hoi hè!”

Jaap Tanja

Hier de link naar het artikel.

De meest directe collega van één van mijn beste vriendinnen verblijft na een vervelende valpartij met diverse breuken op de revalidatieafdeling van verpleeg- en verzorgingshuis Vreugdehof. “Ik heb nu zo’n bijzondere man op de gang”, vertelde zij mijn vriendin. “Eindelijk iemand hier in dit huis met wie je een goed gesprek kunt voeren. En hij is 103 jaar oud…”. “Dat is professor Van Hulst”, zei mijn vriendin, die mijn verhalen over de professor wel kent. “Hoe weet jij dat nou?” “Nou ja, 103 jaar oud… een goed gesprek… dat is er maar één in Amsterdam!”

Om een lang – zeer lang, bijna 104 jaar lang – verhaal kort te houden: ons oudste clublid is sinds afgelopen zaterdag opgenomen in Vreugdehof. Tijdelijk of niet, dat is niet bekend, ik heb nog geen contact gezocht of gehad. Hij is in ieder geval J.H. Donner achterna gegaan. Sturen we allemaal een kerst- of nieuwjaarskaart?