C-Series  Diamoci una Mossa – Orlandi Furiosi  0-4

Met een viertal op naar Foligno, een stad van 60.000 inwoners bij mij in de buurt. Foligno is booming – veel nieuwe winkels en horeca – maar is nog steeds herstellende van de grote aardbeving  in 1997.
Tijdens het voorbereiden op deze partij werd uw correspondent opgeschrikt door een aardschok met de kracht van 2.7. Iets wat hier als gewoon voorbij gaat maar in Groningen terecht als schokkend wordt ervaren. De huizen hier kunnen gelukkig wel tegen een stootje.

Viertallencompetitie

We spelen in de C-klasse met clubs uit Umbrië en Toscane. Vorig jaar zijn de Orlandi gedegradeerd als gevolg  van een misverstand over de speeldatum.  Dit jaar kan de sterkste speler van de club dit seizoen niet meer meespelen: te laat opgegeven. De bureaucratie is hier soms roomser dan de paus en onverbiddelijk.

We spelen tegen Diamoci una Mossa. Klinkt heel interessant, zoals veel Italiaans, maar betekent gewoon Laten we een zet doen! 

In een kleine zaal worden  we ontvangen, maar de wijze waarop zal Tony Lith bevallen.

• Twee flesjes water staan klaar
• Twee pennen van de club
• Twee notatiebiljetten met logo van de club  elegant gedrapeerd
• Prima stukken, bord en klok
• Bordnummer
• Extra dames voor eventuele promotie
• Naambordjes compleet met vlag en elo

Ze nemen de zaak hier wel serieus – dacht het van wel – het is immers  het nationale teamkampioenschap van Italië.

Koffie? 

Koffie aanbieden tijdens de partij vind ik altijd lastig: je stoort je tegenstander, en als er voor jou koffie gehaald wordt en je wilt direct een zet doen,  zit je met een probleem:  zetten en klok indrukken, wachten of klok stilzetten? De familie Van der Weide heeft hierop iets  gevonden. Men begint de partij met deze mededeling: Biedt u mij alstublieft niets aan, maar neem gerust zelf iets. 

In Italië  is daarentegen het niet gebruikelijk om je tegenstander tijdens de partije koffie aan te bieden;  er is toch water en daarmee basta. Koffie aanbieden aan een italiaan is sowieso een probleem: in de regel zegt ie tweemaal nee, om vervolgens, na uitgebreid aandringen, de derde keer “nou vooruit dan”  te zeggen.
Ondoenlijk om dit protocol te volgen tijdens een partij.

Jeugd

Ik speelde tegen Michele Lupini; altijd uitkijken met die Italiaanse  jeugd.  Ze worden vrijwel altijd  begeleid door een heel trotse moeder, die tijdens de partij van  je gezicht probeert te lezen hoe het staat. Let op het petje met logo van de club. 

Hier is de partij

  Helmer Wieringa (1960) -   Lupini, Michele (1629), 2016.02.??

De stand

Volgende keer meer over een toernooi in Perugia