Daags voor de wedstrijd werd ik gebeld door onze 81-jarige grootmeester Hans Ree. “Ik ben vandaag hard op mijn achterhoofd gevallen bij het tennissen en nu heb ik een hersenschudding. Dus dat schaken morgen, dat wordt niks“. Ai, wat nu? Een late afmelder. Maar goed, in zo’n geval hebben we altijd Ron Hoffman. Dus ik app hem: “Kun je morgen Hans Ree vervangen in Caïssa-1“? En jawel, Ron appt meteen terug en zegt dat het goed is. Prima, schrijf ik, dan heb je wit op bord twee. Maar bord 2? Dat vindt Ron te hoog. “Ik wil aan bord 8”, schrijft hij terug. Nou, dat is ook goed. Dus ik app onze bord-8 speler Zhengke en schrijf dat hij aan bord 2 zit. Voordat Zhengke kon antwoorden, appt Ron weer. “Wacht, er zijn 10 borden. Dan wil ik aan bord 10!!” Argg, ook goed. Dus ik app onze bord-10 speler Alje en meldt dat we een ‘zwakke’ invaller hebben en dat ik die graag aan bord 10 wil zetten en dat hij dan naar bord 8 verschuift. Alje gaat meteen akkoord. Immers, een zwakke invaller moet je altijd een steuntje in de rug geven. Op de dag zelve komt Alje erachter dat het helemaal geen zwakke invaller is, maar onze eigen Ron Hoffman. De man die keer-op-keer Caïssa-1 komt redden.

Dat deed hij ook deze keer weer. Hij pakte zijn tweede punt in twee invalbeurten. Ondertussen heeft hij een TPR van ELO 2451 en is hij bijna topscorer van ons team. Bijna, want de kersverse kampioen van Amsterdam Bonno Pel heeft nog nét iets meer (2½ uit 3).

Maar goed, als invallers bijna topscorers zijn, dan is er iets mis met de vaste spelers. En inderdaad, dit seizoen spelen we allemaal een beetje moeizaam. Ook deze wedstrijd hadden we de grootste moeite om lager gerate spelers te verslaan. In deze wedstrijd zou een 8-2 uitslag een relatief normaal resultaat zijn geweest. Het werd met hangen en wurgen 6-4. Zhengke en ikzelf hadden vrij vroeg in de wedstrijd onze witpartij verloren. Gelukkig stonden daar vrij snel overwinningen tegenover van Ron, Maks en Bonno. Plus een remise bij Michael. Tussenstand 3½-2½ dus. Gelukkig won Rogier toen ook zijn partij, waardoor we 4½-2½ voor kwamen. De wedstrijd leek in de tas. Op de overige drie borden rekende ik op 2 of 2½ punt. Cor (bord 5) stond een kwal voor, Alje (bord 8) had een plusje in het eindspel (misschien winst) en Arno (bord 9) had misschien remise. Het zou fijn zijn als Cor snel zou winnen, want dan zouden de matchpunten binnen zijn. Maar dat gebeurde alsmaar niet. Uiteindelijk was het Alje die zijn partij won en daarmee de matchpunten veiligstelde. Arno maakte daarna toch nog remise in een ongelijk lopereindspel, zodat we 6-3 voor stonden. Cor zou er toch wel 7-3 van maken? Maar… een afschuwelijke tragedie speelde zich af. Hij vergreep zich lelijk en blunderde een vol stuk weg. Het eindspel was onhoudbaar en in plaats van 7-3 werd het 6-4. Al-met-al was het toch wel een cadeautje van Groningen-2. Als ze op volle kracht zouden zijn opgekomen, dan zouden we waarschijnlijk tamelijk kansloos hebben verloren. Een Groningen-2 in optima forma is een sterk team. Maar goed, we hebben het cadeautje aangenomen en kunnen de matchpunten goed gebruiken voor de rest van het seizoen.

Onze grootmeester Hans Ree was, ondanks de hersenschudding, toch ook nog even komen kijken naar de wedstrijd. Hij moet van de dokter veel bewegen en dus kwam Hans lopend van zijn huis naar Huize Lydia. Nouja, hij woont er bijna naast. Dus heel ver wandelen is dat niet. Hij zag in zijn ogen natuurlijk allemaal verschrikkelijke dingen gebeuren. Niet alleen bij Caïssa-1, maar ook bij de andere teams in de zaal. Dat moet de volgende keer echt beter! En misschien moeten we ook wat doen aan de herrie in de zaal. De hele middag was er geroezemoes of andere herrie, zoals een dame die glaswerk aan het afwassen is, of andere dames die luidop pratend staan te babbelen aan de bar. Maar wijzelf kunnen er ook wat van. Er waren na afloop wat klachten. En om 18:10 uur moest nota bene een partij van Caïssa-2 noodgedwongen verplaatst worden naar een andere ruimte. De bovenzaal moest ingericht gaan worden voor een dansles die om 19:00 uur zou gaan beginnen. Kortom, het is allemaal niet ideaal. Maar we moeten het er maar mee doen. Gelukkig spelen we de volgende wedstrijd een uitwedstrijd. Helemaal in het schone Leeuwarden! Dat dan weer wel. De plaats waar onze grootmeester zonder hersenschudding in 1969 Kampioen van Nederland werd!

Tot slot nog de individuele uitslagen en de tussenstand in 1A na drie rondes.

En de tussenstand in 1A