Aan het eerste bord moest Jan van Banning het opnemen tegen Tom Bottema, de speler met de op één na hoogste rating van de eerste klasse. Het onvermijdelijke vond inderdaad plaats. Al snel na de opening kwam Jans koning in onherbergzaam gebied terecht. Aan de nul viel daarna niet meer te ontkomen. Frans Roes beleefde een vreemde schaakavond. Tijdens de partij raakte hij geobsedeerd door de felle kleurcombinaties op de sokken van zijn tegenstander. Zelf houdt hij meer van zwart. Steeds weer dwaalden zijn ogen af naar de bizarre patronen op het textiel aan de voeten van zijn opponent. Concentreren was vrijwel onmogelijk. Ten einde raad maakte hij zijn tegenstander maar een compliment met zijn kledingkeuze. Psychologische oorlogsvoering? Of een zwaktebod? In ieder geval waren de gevolgen ruïneus. Frans verloor zijn greep op de gebeurtenissen en zijn stelling stortte geheel in. Tja, daar konden wij slechts de sokken van Hamilton tegenover stellen. Qua kleur gewaagd, maar voor het overige zeer rustgevend. Te rustgevend want Hamilton ging vrij snel geruisloos ten onder. Ook Boudewijn Thewissen delfde het onderspit nadat hij een nietig, bijna onzichtbaar foutje had gemaakt. Captain Coen kwam terecht in een stelling die naar remise neigde, maar gedreven door de wil om te winnen, offerde hij een kwaliteit waarna het toch mis ging. Helmerik Blokland koos eieren voor zijn geld in een stelling die wel wat beter was, maar tegen een tegenstander met een ruime eloplus zegt dat weinig. Schrijver dezes dwong op verkeerde gronden tot dameruil, kwam 2 pionnen achter, maar met een duivels actieve toren hield hij de partij remise tegen een ENPS’er die ook al beschikte over een elo surplus.

Valt er dan helemaal niets positiefs te melden over deze ontmoeting met de koploper? Jawel. Het goede nieuws heet Tommy Koens. Als je Tommy ziet schaken dan lijkt het allemaal zo eenvoudig. Bezet het centrum, plaats je torens op de juiste plekken, geef je paarden de sporen en de punten komen aanwaaien. Zie zijn partij tegen Bas Jonkers:

Na ruim een uur spelen viel er nog weinig te zeggen over de einduitslag. Tommy Koens had zijn tegenstander met een dubbelpion opgescheept, Hamilton was in het Engels bezig, Jan van Banning speelde weer eens een solide partij, Tony Lith verkende bekend terrein, Frans Roes was van plan opnieuw met een Siciliaan te scoren, Boudewijn Thewissen moest een vreemd geplaatst pionnetje verdedigen terwijl er nog wel wat ontwikkeld moest worden. Helmerik Blokland schaakte buiten tijdnood tegen semi-Caïssaan Tejo Hagen maar captain Coen Venema was wel wat gewaagd bezig. Een uur later was zijn schip op de klippen gelopen terwijl bij Boudewijn een brute overval plaatsvond. Ook bij Frans wilde de zon niet schijnen over zijn slagveld. Maar de stand van zaken bij Tommy, Hamilton, Jan en Tony was zonder meer positief. En: Helmerik zat niet in tijdnood. Het laatste half uur zou de beslissing brengen. Frans moest het hoofd buigen na een knap gespeelde aanval van zijn tegenstander. Boudewijn had weliswaar de overval overleefd, maar dat was ten koste gegaan van enkele pionnen. Ook de nul dus. Tony remiseerde na zetherhaling, maar aan het eerste bord had Tommy een remiseaanbod afgeslagen. Jan stond met een toren tegen een lamme loper gewonnen en Hamilton had een overwegende stelling. Ondanks de nullen zag het er niet ongunstig uit. Maar toen: Jan overzag dat ene nare schaakje waardoor opeens een pion kon doorlopen die ten koste van een toren gestopt moest worden. Hamilton greep mis in tijdnood en gaf op. Tommy liet zien waarom hij de remise had afgeslagen en won fraai. Helmerik was toch nog in zijn comfortzone terecht gekomen. In nijpende tijdnood brak hij het verweer van Tejo. De stukken vlogen over het bord maar alles bleef binnen de perken en Helmerik mocht een punt noteren. Helaas, dat was niet voldoende. Einduitslag 2½ – 5½. Au.

Veteraan Jan van Banning gaf al snel als eerste antwoord op deze vraag. In een ongebruikelijke variant van het Frans ontfutselde hij zijn tegenstander een stuk – voldoende voor het eerste punt. Helmerik Blokland had zich stellig voorgenomen het gevecht met de tijdnoodduivel te vermijden. Deze nieuwe strategie bracht hem ditmaal al snel een mooi resultaat. Hij scoorde het tweede punt. Toen captain Coen kort daarop een remise mocht aantekenen, begon de onzekerheid te verdwijnen. Hij fluisterde ons in dat we met nog 5 remises als matchwinnaar naar huis konden. Boudewijn Thewissen leek dat wel wat. Hij kwam remise overeen. ‘Nog net voordat het de verkeerde kant opging’, bekende hij achteraf. Ook Kevin Smit kwam aan bord twee niet tot de volle winst. Op de schouders van invaller Aleks Varnica rustte de ondankbare taak Tommy Koens te doen vergeten. Dat lukte niet. Tegen een c4 opening raakte hij het spoor bijster, dat werd dus een minpuntje. Maar niet getreurd. Twee partijen waren nog gaande. Good old Frans Roes speelde een voorbeeldige Siciliaan. Hij belaagde zijn tegenstander naar eigen zeggen met wat ‘kinderachtige valletjes en vorkjes’. Zijn tegenstander reageerde met een onbesuisd stukoffer en een felle aanval. Het zag er allemaal mooier uit dan het was. Bedaard weerde Frans het onheil af, dreigde stoïcijns weer met een valletje en een vorkje en scoorde zo alweer een vol punt. Ondergetekende kwam goed weg tegen een tegenstander die eigenlijk beter kon schaken, maar niet goed op zijn dame paste. Ook een punt dus. Einduitslag: 2 1/2 – 5 1/2.

Toen later bleek dat het sterke VAS 4 onverwacht had verloren van Almere 4 viel zowaar het k-woord. Als dat maar goed gaat. Hoogmoed komt voor de val. Op 3 maart weten we meer.