Beste mensen van Caissa, ik heb jullie al een tijd gemist en dat komt omdat ik na intensief werken aan mijn nieuwe boek verhuisd ben naar Zutphen, een idyllische kabouterstad waar ook mijn dochter en beste vriend al woonden. “Klein Amsterdam” noemt men het hier terecht wel.
Wat mij nog deed aarzelen was dat ik Caissa zo’n fijne club vond, de leukste schaakclub waar ik ooit lid van ben geweest. Leuker dan DD of VAS, waar ik ook een tijd met plezier lid was, en dat omdat je bij Caissa niet alleen sterke schakers kon vinden om de krachten mee te meten en er iets te leren, maar ook omdat er bij Caissa een heel gezellige en informele sfeer is, die verder strekt dan schaken alleen.
Ik heb bij jullie ook veel vriendschappen opgedaan, en wellicht nog belangrijker, ik wil heel graag die vriendschappen ook behouden. En ik kon bij jullie zelfs piano spelen, ook al was een enkeling niet zo gek op Chopin, jullie gaven mij het gevoel het van harte met me eens te zijn dat schaken en muziek bij elkaar horen. Ik weet ook dat velen van jullie boeken van mij lazen en ik herinner me de interessante opmerkingen die jullie daarover maakten.
De reisjes die we als team maakten waren mooie uitstapjes, waarbij je ook over persoonlijke perikelen kon praten en als vanzelfsprekend ook over politiek. Ik zal ook nooit ons dappere, oeroude erelid Johan van Hulst vergeten, die in een doodstille schaakzaal plotseling iedereen aan het lachen kon maken met een maffe kreet.
Zeventien jaar was ik actief lid. Caissa hoort tot de mooiste hoofdstukken van mijn herinneringen en jullie moeten je er ook niet over verbazen als jullie mij op een avondje onverwacht, als een dolende geest die zijn heimwee komt stillen, uit het niets bij de club zien opduiken.
Roel van Duijn
