[Nu met fotoverslag]
De Europaschool bleek vandaag de best schakende basisschool van Amsterdam-Zuid. De regerend Nederlands kampioen, want dat is de Europaschool, haalde het maximale aantal matchpunten en liet slechts 2 bordpunten liggen. Het enige lichtpuntje voor hun tegenstanders is dat 3 van de 4 spelers al in groep 8 zitten en dus er volgend jaar niet meer bij zijn. Laten we hopen dat ze niet blijven zitten! Voorlopig liggen Myron Roesink, Veron Roesink, Sage Sampson en Tim Huisman echter op koers voor een nieuw Nederlands Kampioenschap.
Afgetekend tweede werd de 2e Daltonschool zij verloren alleen van de Europaschool 1 maar wonnen verder alles met grote overmacht: in totaal lieten zij slechts 4 bordpunten liggen. Volgend jaar zijn zij favoriet.
Het echte gevecht vond plaats om de plaatsen 3 t/m 5. Uiteindelijk werd de 2e openluchtschool 4e, het 2e(!) team van de BMS 3e en de British School 5e. Deze vijf teams gaan Amsterdam-Zuid nu vertegenwoordigen in de kwartfinale van het Amsterdams scholenkampioenschap. Succes allemaal!
Uitslag:
1 Europaschool 1 14/26
2 2e Daltonschool 1 12/24
3 BMS 2 9/17,5
4 2e Openluchtschool 1 9/15
5 British School 1 8/18
6-10 BMS 1, 2e Dalton 2, Hillebrand van Loon 1, 2e Dalton 3, 2e Dalton 5
11 2e Dalton 4
12-14 Olympiaschool, Europaschool 2, Hillebrand van Loon 2
15-17 2e openluchtschool 3, Britisch School 2, Europaschool 3
18-19 2e openluchtschool 2, Europaschool 5
20 Europaschool 4
Foto’s! (fotograaf Eric Coppoolse, tekst: RJS)
Stilte voor de storm …
Nog even oefenen.
De meester legt de regels nog even uit.
En starten maar!
Wie snel klaar was met zijn partij kon een beer uitdagen. Hier de drie snelschaakberen in actie: Camillo, Rik en Kristyna.
Vanaf nu een groter formaat foto. Hopelijk mag het van de webmaster. Hier neemt Martijn het op tegen snelschaakbeer Rik. Rik 1 minuut bedenktijd, Martijn 5 minuten. Hier ziet het er nog heel goed uit voor Martijn, maar ja Rik heeft nog 28 seconden en dat is zeeen van tijd voor de voormalige snelschaakkampioen van Caissa.
De mannen van de Europaschool 1 hadden beer Camillo al snel gevonden. Ze kennen elkaar van VAS.
Hopelijk had Camillo elders op het bord nog reserves 🙂
Volgende slachtoffer!
Even kijken of ik Kristyna kan overrompelen met een pionnenstorm. Werkt altijd tegen mijn kleine zusje.
Hee, ik sta mat!
Charlie’s Angels deden ook mee.
Even vriendelijk lachen voor de camera.
En dan de tegenstander keihard mat zetten!
De twee simultaanberen Henk-Jan en Gertjan aan het werk.
Kristyna met twee nieuwe uitdagers.
De prijsuitreiking. Dit zijn de winnaars van Europaschool 1!
De tweede Daltonschool legde beslag op de tweede plek (voor de tweede maal?).
BMS 2 legde verrassend genoeg beslag op de 3e plek. Zij bleven dus onder andere hun eigen eerste team voor. Daar gaan ze de spelers van BMS 1 vast niet mee plagen.
Dit zijn de vierde prijswinnaars van de 2e Openluchtschool 1. Bij Canon werkt men inmiddels aan een techniek die er voor zorgt dat ook heel hard juichende winnaars scherp in beeld gebracht kunnen worden.
En tenslotte de 5e plek voor de British School 1. Daar hadden de Britten kennelijk niet meer mee gerekend want het halve team was al naar huis. Maar ook zij gaan door naar de kwartfinales van het NK basisscholen.
Even uitpuffen met een biertje. Het team vandaag bestond uit tafelleiders: Tjerk, Jan, Friso, Eric, Maron, beren: Kristyna, Rik, Camillo, Henk-Jan, Gertjan, indeler: Freek, arbiters: Huup en Robert Jan.
Iedereen bedankt! Speciaal ook de schaakmeesters Huup, Onno en Allaert die samen zorgden voor een geweldige opkomst. Tot volgend jaar!
Maarten Hoeneveld is zondag in sneltreinvaart kampioen van Amsterdam geworden bij de E-tjes (2001 en jonger). Door het snelle spel van de deelnemertjes eindigde het toernooi maar liefst 2 uur eerder dan gepland! De goedbedoelde raad van trainers en ouders om wat langer na te denken werd als altijd vrolijk genegeerd.
De enige andere Caissiaan met een beker was Elena. Zij was het 2e meisje in de einduitslag. Philip en Simon eindigden op een gedeelde 7e plaats. Kilian ergens in de middenmoot. Luca tenslotte eindigde onderaan maar hij was niet ontevreden over zijn spel: dat werd steeds beter zo vond hij en hij mag als G-tje ook de volgende twee jaar nog meedoen. Maar ja, dat geldt ook voor Maarten …
De winnaar met beker en wisselbeker.
Phillip, Simon, Kilian en Casper zijn KAMPIOEN VAN AMSTERDAM
Bij het kampioenschap van de E-tjes (geboren in 2001 en jonger) ging de strijd dit jaar tussen Caissa E1 en Mercator E1. Als u Mercator niet kent, het is geen nieuwe club maar de gecombineerde jeugd van Tal/DCG en Het Probleem.
Het was superspannend! Caissa E1 kwam het best uit de startblokken met overwinningen op Caissa E2 en VAS E1 terwijl Mercator ergens een matchpunt liet liggen. In de derde ronde speelden de teams tegen elkaar en dat won Mercator met 2,5 – 1,5 en nu stonden ze dus een matchpunt voor op Caissa.
Vervolgens wonnen beide teams 2 keer van concurenten en nu leek Mercator zeker van de titel want ze hoefden enkel nog tegen 2 ‘zwakkere teams’. Een van die ‘zwakkere teams’ was Caissa E2 bestaande uit Aram, Robin, Martijn en Elena. En jawel hoor in een bloedstollende wedstrijd pakten zij Mercator een matchpunt af en omdat Caissa E1 verder geen fouten maakte en meer bordpunten verzamelden werden zij KAMPIOEN. HOERA!!!
De kampioenen.
Casper
Simon
Phillip
Kilian
Hierbij en impressie van onze gewonnen wedstrijd tegen het Probleem.
Op bord 8 speelde Roel Polak tegen een jeugdige dame.Hij werd kennelijk afgeleid door zoveel vrouwelijk schoon
dat hij in de 8e zet zijn dame verloor. Hij raakte de pion van zijn tegenstander aan alsof hij hem wilde slaan en dat
kon dus alleen met de dame. Helaas is aanraken nu eenmaal zetten en dat was dus pech. Roel gaf in de 18e zet op, nadat ook een loper verloren was gegaan.
Op bord 7 moest ondergetekende het tegen een jeugdlid opnemen met wit. Het liep voor mij prima en ik nam duidelijk positievoordeel. Toen zag hij een penning van zijn dame en toren met mijn loper over het hoofd en dat leverde
mij een hele toren en een paard op. Ik veroverde ook nog een loper en deze winst tegen 3 pionnen was voldoende
voor hem om in de 29e zet op te geven.
Intussen hadden Leneke Visser en Anneke Wiggelendam allebei remise gespeeld en was de situatie om 10.45 nog steeds spannend met 1 gewonnen partij, 1 verloren partij en 2 remises. De vraag was: zal bord 1 winnen, wat gaat zich afspelen op bord 2, zal bord 6 het kunnen afmaken en hoe zal bord 5 zich weren in het eindspel. Wat de remisepartijen betreft later meer.
Bij Mirjam Klijnkramer op bord 6 ging het gelijk op tot de 13e zet. Toen won zij door middel van een paardvork een dame en dat is natuurlijk heerlijk spelen. Maar zij moest het nog wel afmaken en dat deed zij gelukkig. In de 46e zet gaf zij schaak en won een toren en stond 1 dame voor. Waarna wit opgaf.
Jan Timmerman op bord 1 had na de 19e zet 2 pionnen extra in het centrum. Op de 24e zet had Jan 3 aaneengesloten pionnen. Dit moet Jan kunnen winnen voelde ik aan en……. Jan heeft mooi gewonnen. De tegenstander gaf op.
Met Michiel van Eijken op bord 2 bleef de situatie lang in evenwicht. Na 15 zetten was er nog geen stuk geslagen. Op de 24e zet leek de tegenstander (wit) iets meer ontwikkeling te hebben maar zwart kreeg toch meer iniatief en dus kansen. Op de 27e zet kreeg Michiel een kwaliteitsvoordeel; een loper tegen een toren. Het werd een spannende partij. Uiteindelijk toren en paard tegen de koning plus pionnen. Michiel stond ook voor in tijd maar door de spanning deed hij een onreglementaire zet waardoor de tegenstander 2 minuten extra kreeg. Maar Michiel had 26 seconden meer en maakte het mooi af.
Op bord 5 speelde Dick van Dam zijn partij. Hij had een pion meer in het centrum en dat leek gunstig. Maar hij had
veel meer tijd verbruikt dan zijn opponent en kwam in tijdnood. Het voordeel ging verloren en remise was nog
mogelijk geweest maar helaas……….
Nu de remise partijen. De partij van Anneke liep in het begin niet zo goed door een slechte opening. Gelukkig kon zij dat corrigeren. Haar positie was nu goed en zij won een kwaliteit middels een paardvork; toren tegen paard. Toen verloor zij weer een pion. Haar tegenstander had 2 pionnen naast elkaar die dreigden op te rukken. Haar torens en loper stonden passief en hij had een beweeglijk paard. Toen bood hij remise aan en na overleg accepteerde zij dat.
Als laatste de partij van onze onvolprezen captain Leneke. Zij speelde volgens haar best aardig maar gaf een kwaliteit
weg. Haar tegenstander ruilde af en verbeterde zijn positie. En toen bood hij remise aan omdat hij dacht dat Leneke
een kwaliteit terug kon winnen dankzij een vermeende paardvork die onreglementair was. Leneke nam de remise in dankbaarheid aan, het leek wel een kerstgeschenk. Soms is schaken toch een geluksspel.
En zo won dus Caissa 14 van het Probleem 4 met 5 – 3. Een mooiere afsluiting van het jaar was niet denkbaar.
Wat is dat toch? Moeite met afwerken? Faalangst? Meer oefenen op strafschoppen? Geen VOC-mentaliteit? Onvermogen? Gebrek aan wedstrijdrithme? Teveel linkse hobby's? Patatgeneratie? Naïviteit? Zesjescultuur?
De Slampampers van Caïssa 6 dreigen ook dit jaar te falen in hun doelstelling en enige reden van bestaan - promotie naar de KNSB. Vorig jaar werden wij nog gered door de Helden van Caïssa 7, waardoor ons falen minder opviel. Maar na de onbenullige en onnodige nederlaag tegen de vergane glorie van Tal 1, rest onze beide promotieteams niets anders dan afwachten. Misschien dat het 5e nog verrast door zich te handhaven, je weet het nooit.
Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Ik zal het u vertellen: Door onduidelijke coaching en het negeren van de teamtraditie. En ja, er wordt al aan stoelpoten gezaagd, de vijfde kolonne is actief, oud-spelers worden benaderd voor de teamraad en columns in de Telegraaf volgepend. Wordt vervolgd!
In de immer inspirerende zaal van Speeltuinvereniging Mercator (t/o Orteliuskade 90/91, voor wie een excursie overweegt naar deze legendarische schaaklocatie) namen wij plaats tegen de oude mannen van Tal 1. Zelf zijn wij ook oude mannen, maar dat viel minder op. Tal 1 stond bij aanvang 1 puntje voor, en wij kwamen dit rechtzetten.
Onze zwalkende teamcaptain, T. Spaan, had ongeveer 20 verschillende opstellingen rondgemaild, en was bovendien onbereikbaar op het moment supreme, toen Jos van Ommeren zich ziek afmeldde (of had deze uiteindelijk toch geen oppas gevonden?). Dit probleem werd soeverein opgevangen door Wim Suyderhoud, die niet alleen de halve club afbelde maar toen hij geen respons kreeg, zelf de barre tocht naar het onherbergzame West ondernam. Een invaller, terwijl onze vaste speler Ferdinand Ruhwandel thuis zat! Dat kan toch niet zo, meneer de teamcaptain!
Spaan presteerde het zelfs om, nadat hij vrolijk lachend te laat de speellocatie was binnengestommeld, de al vastgestelde opstelling alsnog geheel om te gooien. Hierdoor belandde Wilbert de Kruiff aan bord 1 tegen Luberti, Ridens Bolhuis zat plots aan bord 5 en Wim Suyderhoud aan 6.
De opzet (jaja) was om aan borden 2-4 (Nirav Christophe, ikzelf, Jack Blanchard) drie punten te cashen en daarmee genoeg te hebben voor de overwinning.
Aldo ging tegen Hensbergen van matig naar niet goed, slecht, slechter en 0 – 1. Invaller Wim tegen Peter Manuel ging eveneens van matig naar niet goed, slecht en slechter, maar vlocht op dat moment een trucje in, met optimaal resultaat: 0.5 – 1.5. Kijk, daar heb je wat aan, zo’n invaller.
Wilbert speelde tegen Wim Luberti, zoals bekend sinds 1937 Nederlands schaakkampioen in de categorie vrachtwagenchauffeurs. Een zware pot zou je denken, maar niets was minder waar. Wilbert belaagde een ver opgerukt zwart pionnetje op a3, en bereikte met fijn spel een glad gewonnen eindspel, met bovendien 3 tegen 2 op de klok. En trapte in het laatste trucje. Tsja, het blijft Luberti natuurlijk. 1 – 2. Gelukkig schoffelde Bolhuis lachend zijn tegenstander neer, 2 – 2. Marc had met fraai openingsspel een superieure stelling opgebouwd. De stelling won zichzelf wel, maar Marc won hem niet. Na verdere misvattingen verloor hij zelfs nog, 2 – 3.
En die borden 2-4 dan, roept u. Dat waren toch onze toppers? Die zouden het toch doen? Jaja. Mijn tegenstander, Ron Klein, behandelde de Franse doorschuiver raar, en had teveel zwaktes om de partij op den duur te kunnen overleven. Ik deed wat nauwkeurige zetten en op het beslissende moment twee ontzettend onnauwkeurige. Klein had daarop een onduidelijke stelling kunnen verwerven (nog steeds lastig speelbaar overigens), maar deed dat niet. 3 – 3. Jack stond tegen Helmers met zwart steeds comfortabel, maar ik geloof niet dat hij ergens in de buurt van een overwinning is geweest. 3.5 – 3.5
Het kwam dus aan op Nirav. U moet weten dat ik dit verslag bewust in niet-chronologische volgorde schrijf om de dramatische opbouw van de wedstrijd recht te doen, en natuurlijk vooral om Nirav de Schuld van Alles in de schoenen te schuiven. Nirav nu, kwam met zwart tegen Leeflang lekker uit de opening (Nimzo met f5, altijd degelijk!), maar kwam niet verder. In een ultieme aanval van ongerechtvaardigd optimisme offerde hij tenslotte zijn gehele damevleugel. Leeflang pakte alles, en drukte het beslissende punt voor Tal: 3.5 – 4.5 .
Ja, zei de man aan de bar. In Spanje, daar hebben ze de strengste anti-rook-wetten. Ik durf te wedden dat ze daar over tien jaar het meeste longkanker hebben in de hele westerse wereld. De barman knikte bedachtzaam. Ik knikte met hem mee.
