Vaste spelers Rob Witt en Jasel Lopez waren afwezig en twee invallers waren opgetrommeld: Paul van der Sterren en Bert Bödicker. Laatstgenoemde had een ongelukkige invalsbeurt. Gezeten aan het tiende bord overzag Bert een schaakje in de opening dat meteen een stuk kostte. Zelf was ik (5,z) naar de speelzaal gekomen om een leuke partij te spelen maar mijn tegenstander Jan Selten dacht daar anders over. Hij greep de eerste de beste gelegenheid aan om zetherhaling te forceren. Op zichzelf kon ik daar best uitlopen maar dan ten koste van een mindere stelling. Dat gunde ik hem niet. Het nadeel van sommige openingen is dat er een zijvariant bestaat waarbij zoiets aan de hand is. Ik had echter niet met zoveel lafhartigheid rekening gehouden. Een misrekening van mijn kant.
Na twee uur spelen volgden de gebeurtenissen elkaar snel op. Enrico Vroombout (3,z) maakte remise tegen de ene Stork, Michaël Wunnink (6,w) maakte korte metten met de andere Stork en won in twintig zetten. Paul van der Sterren (2,w) verloor tamelijk abrupt. Hij stond goed en dacht dat hij een pion kon winnen, echter zijn ingelaste pionnenruil exf5 kostte een stuk. Intussen stond Alje Hovenga (9,z) huizenhoog gewonnen. Hij overspeelde de tegenstander in het middenspel, won een pion in het toreneindspel en de winst leek slechts een kwestie van tijd. Zie, het wonder geschiedde. Waar het volle punt al was geteld, werd het materiaal almaar uitgedund en uiteindelijk overzag Alje het enige trucje van de partij. Het werd remise en daarmee was de tussenstand 2,5-3,5.
De overige vier borden gaven geen reden voor optimisme. Arno Bezemer (8,w) had weinig uit de opening gehaald en Robert Kikkert (4,w) stond onduidelijk. De zaak werd er niet beter op toen Marc Overeem (7,z) moest opgeven. In een volledig gelijkstaand dubbel lopereindspel nam hij teveel risico en zette zijn vrijpion op h2. Uiteindelijk ging die pion verloren en er resteerde een hopeloze stelling. Robert moest zich neerleggen bij de remise en zo stond het 3-5 voor de bezoekers.
De positie aan het bord van Hans Ree (1,z) werd door velen ingeschat als lastig maar gaandeweg klaarde de stelling op. Aan het einde kwam Hans zelfs een stuk voor maar er was te weinig materiaal over voor de winst. Ten slotte moest Arno het hoofd buigen voor FIDE-meester Ulrich Dresen. Met het oog op andere partijen had Arno van niets iets proberen te maken, maar hij kreeg de deksel op zijn neus.
De einduitslag werd daarmee 3,5-6,5. De komende twee ronden spelen wij tegen de titelkandidaten HWP Sas van Gent en Apeldoorn. Mogelijk wordt de strijd om het kampioenschap en de degradatie pas in de allerlaatste ronde beslist.
De eerste stap werd gezet door Jasel Lopez (2,z) die met gemak overeind bleef tegen grootmeester John van der Wiel. Jasel had gelijkspel bereikt en John zag het nutteloze in van proberen te winnen. Na kleine twintig zetten werd de remise getekend. Intussen was Arno Bezemer (1,w) tegen de sterke grootmeester Fedorchuk (2650) een pion kwijtgeraakt maar daar stond veel positiefs tegenover (op de andere borden dan…). Robert Kikkert (9,w) won na twee uur spelen een stuk en de uitslag van die partij stond lang vast. Ivo Timmermans (10,z) had ook een stuk gewonnen nadat wit een vergiftigde pion snoepte. Na een afwikkeling resteerde een eindspel van twee paarden en drie pionnen tegen één paard en vier pionnen. Uiteindelijk bleek het gemakkelijk te winnen hoewel Ivo op een bepaald moment vreesde dat hij het eindspel twee paarden tegen pion zou moeten spelen (zie Donner!).
Aan de middenborden gingen het eveneens prima. Michael Wunnink (4,z) had tegenstander Prakken vanaf het begin stevig in de greep en maakte het met enkele harde klappen uit. Alje Hovenga (5,w) speelde een goede partij tegen meester Gelpke. Deze reageerde niet goed op een (erg) enthousiast pionoffer van Alje en werd daarna van het bord gezet. Marc Overeem (7,w) had een pion geofferd en daarvoor had hij geweldig spel. Hij controleerde alle belangrijke centrumvelden en stond zonder twijfel op winst. Kennelijk ging bij de afwikkeling iets mis want zijn tegenstander ontsnapte met een remise. Rob Witt (8,z) speelde een Franse modelpartij totdat hij werd geconfronteerd met een zet die enkele lijnen onderbrak. Dat bracht Rob van zijn à propos en hij verblunderde meteen een stuk. Jammer van een goed opgezette partij. Enrico (3,w) speelde tegen Blokhuis (zoals altijd als we in Den Haag spelen) en ergens ging een pion op de damevleugel verloren. Even niet opletten… Enrico stond steeds slechter en kon het tij niet meer keren.
In het vijfde speeluur stond het 4-4 en zo komen we bij onze matchwinnaars: Robert Kikkert en Hans Ree (6,z). Zoals gezegd had Robert als eerste een gewonnen stelling bereikt en hij nam de tijd bij de onvermijdelijke winstvoering. En wat iedereen lange tijd zag aankomen, gebeurde ook: matzetten met loper en paard tegen een naakte koning. Daar weet onze Robert wel raad mee: drie seizoenen eerder deed hij dit tegen Jan-Willem van de Griendt in minder dan drie minuten, nu duurde het iets langer. Quality time! Daarmee stond het 5-4 en Hans Ree mocht het halfje binnenhalen. Hans speelt vaker lange eindspelen. De hele dag had hij het beste van het spel maar de beslissende klap zat er niet in. Niettemin werd het halfje, en daardoor het tweede matchpunt, door iedereen gevierd.
Caïssa heeft nu vijf matchpunten en lijfsbehoud in de sterke klasse 1B komt dichtbij. In de volgende ronde komt Vianen/DSP op bezoek, dan kunnen we onze slag slaan. In ronden zeven en acht wachten de gemotiveerde koplopers op ons. In dat licht gezien was dit een belangrijke winst.
De gedetailleerde uitslagen zijn te vinden op de site van de schaakbond.
